اما برخی ایرادهایی که در این چند ساعت بعد از مراسم در محافل خودارزشی پندار گفته شده، مصداق بارز جنس بنی اسرائیلی است. تک خوانی زن؟ گوش تان ایراد دارد یا چشم تان؟ ما که چهار ساعت تمام آن جا نشستیم، جز جمع خوانی در ستایش سینما چیزی نشنیدیم.
لابد بسیاری از شما که در مراسم نبودید چنان در عالم خیال، فانتزی های خود را جدی می گیرید که واقعیتش می پندارید این که یکی دو هنرمند اعتراض هایی، ولو ناوارد، در لا به لای حرف های شان بزنند، امری طبیعی در همه جای دنیا است. تحمل یکی دو جمله را هم در مراسمی چهار ساعته نداشته باشیم، کجایش با ادعایی که مدعیان انقلابی درباره ارزش های این پدیده تاریخی از جمله آزادی دارند سازگار است؟
آقایان! درد شما ارزش ها نیست؛ منافع کوتاه مدت جاری در مناسبات قدرت است، اما دود این غوغاسالاری ها بیش از آن که به چشم رقیب تان رود، فضای سینما و فرهنگ این دیار را آلوده می کند. بس کنید.
