بیشتر به عنوان یک چهره بین المللی شناخته می شود که  همه دنیا او رامی شناسند.نه یک شناخت معمولی . به عنوان یک استراتژیست بزرگ که بیشتر از اکثر همکارانش در دنیا، دیپلماسی را می فهمد.
برای حل مشکلات جهانی باید باور کرد که هر مسئولی دیپلمات نیست. دیپلماسی یک علم است و باید اصول آن را آموزش دید.جواد ظریف مسیر دیپلمات شدن را هم در عرصه علم و هم در عرصه عمل از پایین طی کرده و به اوج رسیده است.
در دروانهای مختلف ودر عهد روئسای جمهور متفاوت جز یکی از انان که اساسا ضد ظریف بود و انکار هم نمی کرد- در اکثر پرونده های مهم جمهوری اسلامی از ظریف به عنوان کارشناس دیپلماسی دعوت می شد و رد پای کارشناسانه او وجود دارد.
جمهوری اسلامی چه درست و چه غلط با سیاست تهاجمی که به منافع غرب وشرق داشت و از ابتدا سنگ بنای آن بر شعار نه شرقی ونه غربی بناشد، رفتارهای متفاوت با دیپلماسی  کلاسیک داشت. کارشناسی که در این فضاها بخواهدد درهای بسته جهانی را باز کند، به کاری کارستان احتیاج دارد.
آقای روحانی شانس بزرگی آورد که ظریف وزیرخارجه اش شد .وقتی روحانی آمد پیچیده ترین مساله دیپلماسی تاریخ ایران در امر هسته ای به شکل پر سرعتی از دو طرف در گیومه برو بالا قرار گرفته بود.این مساله با تضمین سازمان ملل حل شد و رهبری هم از حل وفصل این مساله تقدیر کردند.
با آمدن ترامپ وخروج از تعهدات فراوان، از تعهد برجام هم خارج شد.از این موقع کار ظریف دو چندان شد. هم از یک طرف باید در مقابل بد عهدی ترامپ که نه فقط ایران را  که دنیا را در بهت برده بود چاره جویی کند و از سوی دیگر زخم زبان هایی را در داخل از افراطیونی بشنود که از اول علاقمند بودند دیپلماسی بدون موفقیت و خطر خیز را ایران بپذیرد و تا توانسته بودند با کارهایی مثل آتش زدن سفارت سعودی و موارد مشابه دیگرعملا برای هدفشان تلاش کردند.
در مقابله با مخالفان ظریف بزرگی خودش را ندید. از آقای وزیر خارجه  در این حوزه توقع سعه صدر بیشتری می رفت. ظریف باید خودش متولی این نکته می شد که دیپلماسی یک بال اصلی است. اما دیپلماسی بال دیگری می خواهد که مقاومت ملی و انقلابی گری داخلی واتکا به تولید داخل است.
از ظرافت ظریف سو استفاده کردند و او را به لج انداختند که یک سره تمام امور را در گرو رضایت و همکاری اربابهای جهانی نشان دهد. باورش نبود. اما حق بود که ظریف بیشتر از دیگرران روی مقاومت ملی و قدرت داخلی تاکید می کرد.
با این کار هم می توانست با قدرت بیشتری با طرفهای مقابلش حرف بزند و هم در صحنه داخلی موجهای تخریبی کمتری را پذیرا باشد.شبی که پهپاد آمریکایی سقوط کرد،  ویا کشتی انگلیسی را به بندرعباس آوردند، شب هایی بود که پشتوانه دیپلماسی ظریف هم قوی شد.
از کشور بی دفاع و بی قدرت و شکست خورده که نمی توان در صحنه دیپلماسی با قدرت دفاع کرد.
همچنان که از نیروهای نظامی وسیاسی و امنیتی هم انتظار میرود که از وزیر خارجه و دیپلماسی حمایت کنند تا قدرت نمایی های نظامی وامنیتی بتواند در دنیا به خوبی منعکس شود.
افتادن در بازی اینکه خارجی ها بگویندظریف کاره ای نیست، بیشتر از طریف به ضرر نیروهایی است که خارجی ها میخواهند بگویند آنها کاره ای هستند. ظریف ماله کش نیست. ظریف وزیر خارجه جمهوری اسلامی است. قرار نبوده رییس دیپلماسی یک کشور از سیاستهای کلان آن کشور دفاع نکند.
خلاصه در یک کلام و ختم کلام، ظریف خدمتهای بزرگی به کشورش کرد.
آقا جواد خسته نباشید. مردم می فهمند چه رنج ها کشیدی
هدیه ما را در هفته دولت پذیرا باش.

* منتشر شده در کانال شخصی