، اگر زیر پایتان باشد احتمالا نمی‌بینیدش. سنگ ماهی استاد استتار است و در آب‌های کم عمق منطقه هند-آرام، کارائیب و فلوریدا کیز یافت می‌شود.

در نگاه اول به تکه سنگ یا قطعه‌ای مرجان می‌ماند و نامش را به همین دلیل سنگ‌ماهی گذاشته‌اند.

دیده نشدن برای شکار کردن مفید است و برای انسانی که بی‌هوا پایش را روی سنگ ماهی می‌گذارد بسیار دردناک. سنگ ماهی وقتی احساس خطر می‌کند خارهای تیز پشتش را بلند می‌کند و با آن‌ها سمش را به بدن عامل تهدید تزریق می‌کند. خارهای پشتی هر کدام مجهز به دو کیسه سم است و به اندازه کافی قدرت دارد که از کف کفش هم عبور کند.

شهرت بد این ماهی به دلیل نیش بسیار دردناکش است که داستان‌های دلهره‌آوری از آن روایت شده است.

زهر سنگ ماهی از سمی پروتئینی به نام وروکوتوکسین (VTX) تشکیل شده است. گزش این ماهی در انسان می تواند باعث درد شدید، ضعف تنفسی، آسیب به سیستم قلبی عروقی، تشنج و فلج، و گاهی اوقات منجر به مرگ شود.

مکانیسم دقیق عملکرد زهر این ماهی هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

۵۸۵۸