این بازیگر در پاسخ به اینکه آیا حضور در نقش خسرو در سکانس‌هایی محدود مانعی در انتخاب این نقش نبوده است، عنوان کرد: در ارتباط با خلق یک اثر هنری از نقاشی گرفته تا حتی یک نقش در سینما یا تئاتر، دو موضوع مطرح است. یکی دیده و مطرح شدن و دیگری حس خوب و ارزش آن کار. اگر صرفاً قرار بر دیده شدن باشد، کمیت مانع از انتخاب یا خلق می‌شود و اگر این احساس ایجاد شود که در حال خلق یک اثر ارزشمند هستید، به این موضوع و چیزهایی شبیه به آن فکر نمی‌کنید. خسرو نقشی بود که حس خوبی را در من ایجاد می‌کرد و احساس می‌کردم ارزشمند است و قبل از این پیش آمده بود که حتی پیشنهاد نقش‌های اصلی یک فیلم را قبول نکنم بنابراین کمیت برایم دغدغه نیست.
وی ادامه داد: متاسفانه در سینمای ایران دیده شدن برای بسیاری دغدغه است. در این میان کمتر هنرمندانی هستند که می‌خواهند کار خوب ارائه دهند. نتیجه‌اش این می‌شود که برخی چهره‌ها حرفی برای گفتن ندارند و جنس کارشان هنری به معنای واقعی هنر نیست.
طهماسب با اشاره به تاکید «بی‌صدا» بر جریان زندگی ملموس و رئال عنوان کرد: در سینمای رئال ایفای نقش معنای درستی ندارد. به دلیل اینکه کارگردان اساساً اجازه ایفای نقش به بازیگر نمی‌دهد. در «بی‌صدا» نیز همینطور بود و اگر دست بازیگران کاملاً باز گذاشته می‌شد، بازی‌ها شاید به تئاتر نزدیک می‌شدند و حفظ چنین فضایی کار بسیار سختی است. نمی‌توانم بگویم بازی کردن یا گاهی بازی نکردن کدام بهتر هست یا نام کدامیک هنر است اما بهترین حالت این است که متناسب با هدف، هنرت را ارائه کنی. هنرمند کسی است که نسبت به جامعه‌اش دغدغه داشته، بتواند حرف بزند یا شرایطی را برای حرف زدن ایجاد کند.
این بازیگر با اشاره به وضعیت کنونی سینما عنوان کرد: من سال‌های زیادی در تئاتر و سینما و برخی رشته‌های هنری فعالیت کرده‌ام. به نظرم سینما این روزها بیشتر تجاری شده است و من بیشتر به فیلم‌هایی که اصطلاحاً فیلم‌های هنری هستند، علاقه بیشتری دارم و این جنس سینما را بیشتر دنبال می‌کنم. این انتخاب چیزی شبیه به دو جشنواره فیلم کن و اسکار است که هر دو ارزشمند و اتفاقی درخور هستند اما در انتخاب بین این دو انتخاب من تماشای فیلم‌های کن است. سال‌های زیادی است نقاشی و موسیقی کار می‌کنم و در حال حاضر ساکن سوئیس و به تدریس هنر مشغول هستم.
۲۴۱۲۴۱
منبع
