روزنامه خراسان نوشت :مینا وحید که به تازگی بعد از ایفای چند نقش معمولی در سینما، با حضور در سریال «بانوی عمارت» بین مخاطبان شناخته شده، در اظهارنظری عجیب در گفت و گو با یک تلویزیون اینترنتی به مجری می گوید: «اگر من الان با شما دست بدهم چه کار می شود؟» تا این جای ماجرا را فعلاً داشته باشید…
بازیگر شدن اتفاق خیلی خوبی است، البته برای جامعه نه، بلکه برای همان کسی که به محض بازیگر شدن و اندکی مورد توجه قرار گرفتن تصور می کند باید درباره همه چیز نظر بدهد و ابراز نگرانی کند. یعنی بازیگری در کشور ما گاهی همردیف مشاغل مهمی مثل دبیرکلی سازمان ملل است. همان طور که دبیر کل سازمان ملل به جای اقدام عملی در خصوص جنگ و جنایت در دنیا، مدام از بروز فاجعه انسانی در نقاط مختلف دنیا ابراز نگرانی می کند تا حقوقش حلال شود و تنها کاری را که از دستش برمی آید، انجام داده باشد بازیگران ما هم درباره مسائل مختلف نظر می دهند و ابراز نگرانی می کنند. البته اگر جلب توجه مخاطب به موضوعات فرهنگی، زیست محیطی و… با نیت جلب توجه نباشد و با سبک زندگی آن آدم، قبل و بعد از شهرت متناسب باشد که خیلی هم عالی است و نقدی به آن نداریم. اما بعضی وقت ها حس می شود تظاهر و در مرکز توجه بودن و از قافله عقب نماندن انگیزه بعضی ها در اظهارنظرهاست و گاهی این رفتار آن قدر ناجور می شود که بازیگر گرامی حتی به موضوعاتی ورود می کند که اصلاً صلاحیت اظهار نظر درباره آن ها را ندارد. حالا ماجرای اظهارنظر اخیر خانم مینا وحید همین است و از یک ابراز نگرانی درباره سرما خوردن گنجشک ها در زمستان یا رعایت نکردن فاصله طولی با خودروهای دیگر رد شده و وارد حوزه ای شده که در تخصص و صلاحیت ایشان نیست. این که احیانا ایشان شاید چیزی را رعایت نکند یک بحث است و در جای خودش بد است اما این که با لحنی حق به جانب و فراتر از صلاحیتش برای اشتباهش دلایلی بیاورد و بخواهد جامعه را هم به آن رفتار ترغیب کند، خیلی بدتر است. کاش بازیگر شدن فقط و فقط زمینه ای فراهم کند تا آدم های بی استعداد به لطف شهرت شعر بگویند یا نمایشگاه عکس و نقاشی برگزار کنند اما…
