این شهاب با نام CNEOS ۲۰۱۴-۰۱-۰۸ شناخته می‌شود. این شهاب‌سنگ در ۸ ژانویه ۲۰۱۴ فرود آمد، اما تا هفته گذشته مقامات دولتی منشأ این سنگ فضایی را تأیید نکرده بودند.
این شهاب سنگ در سال ۲۰۱۹ توسط امیر سراج به عنوان “میان ستاره‌ای (interstellar)” یعنی چیزی که از ماوراء منظومه شمسی کشف شده، شناخته شد. سراج در مورد این فرآیند برای ساینتیفیک آمریکا نوشت. او پیش از این حادثه، در حال مطالعه بر روی اولین شهاب میان‌ستاره‌ای شناخته‌شده به نام Oumuamua بود که در اکتبر ۲۰۱۷ شناسایی شد.
تلسکوپ هابل بزرگ‌ترین هسته دنباله‌داری که تاکنون توسط ستاره‌شناسان دیده شده است را تایید می‌کند.
چهارشنبه گذشته، یادداشتی از سوی ژنرال جان شاو نیروی فضایی ایالات متحده در توییتر منتشر شد که رسماً این یافته‌ها را تأیید کرد و گفت: «تخمین سرعت گزارش‌شده به ناسا به قدری دقیق است که یک مسیر میان‌ستاره‌ای را نشان دهد».
مقامات از یافته‌های سراج و تیمش و همچنین اطلاعاتی که از وزارت دفاع ایالات متحده گرفته شده، برای تأیید رسمی این اتفاق استفاده کردند.
سراج در مجله علمی آمریکایی نوشت: شهاب ۲۰۱۴ اکنون یکی از سه شهاب بِین‌ستاره‌ای است که [بعد از Oumuamua و Borisov (میان‌ستاره‌ای‌های دیگر)] کشف شده است. او گفت که امیدوار است تحقیقات بیشتری در مورد چنین شهاب‌های بین‌ستاره‌ای انجام گیرد تا علوم مررتبط با این کشفیات گسترش یابد.
وی نوشت: ما در حال حاضر در حال بررسی این موضوع هستیم که آیا یک مأموریت به انتهای اقیانوس آرام در سواحل جزیره مانوس، به امید یافتن قطعاتی از شهاب ۲۰۱۴، می‌تواند مثمر ثمر باشد یا نه.
منبع: npr / مترجم: الهه جعفرزاده
۴۷۴۷
