، سوم بهمن ۱۳۹۹ بود که ابراهیم اثباتی آهنگساز، نوازنده تنبور و دیوان و رئیس هیات‌مدیره انجمن موسیقی خانه تئاتر در پی ابتلا به بیماری سرطان در ۴۹ سالگی درگذشت.

اندوه فقدان ابراهیم اثباتی برای دوستانش و در گام بعد، کسانی که حتی مراوده‌ای دورادور با او داشتند سنگین بود. اندوهی که طبیعتا هزار برابر آن در جان همسرش، نسیم ادبی، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون نشست.

نسیم ادبی در پاسخ به این سوال که پس از آن اتفاق، شور زندگی و انگیزه ادامه دادن را که اکنون از او به دیگران هم منتقل می‌شود از کجا می‌آورد، گفت: «از ابراهیم. همه کسانی که ابراهیم را از نزدیک می‌شناسند می‌دانند که ابراهیم عاشق زندگی کردن و سرشار از شور زندگی بود و تا لحظه آخر عاشقانه زندگی کرد. ابراهیم هیچ‌وقت سرسپرده بیماری‌اش نشد و خودش می‌گفت من به این مریضی رو نمی‌دهم، چه مرا ببرد، چه نبرد. حتی تا آن جایی که می‌توانست کار می‌کرد و قطعه‌ای را که قرار بود با هم ضبط کنیم و من در نبودش ضبط کردم، با یکدیگر تمرین می‌کردیم.»

ادبی که این روزها نمایش «شب/ خارجی/ یرما» را همراه با ندا شاهرخی کارگردانی و در تالار مولوی روی صحنه برده است، ادامه داد: «ابراهیم عاشق کارش بود و آن‌قدر باورهایش در طول سال‌های زندگی‌مان به من منتقل شد که الان انگار در حال زندگی کردنِ باورهای ابراهیم هستم. به خاطر همین است که نبودن ابراهیم برای من نبودن نیست و انگار هست. چون معتقدم این راهی است که همه ما در هر صورت باید برویم و کسی نیست که جاودانه باشد و بماند. همه ما به این مرحله بالاتر که من نامش را تکامل می‌گذارم می‌رسیم، رفتن و سفر کردن از نظر من یک مرحله تکاملی از زندگی است. من همیشه ابراهیم را کنار خودم احساس می‌کنم و مانند گذشته در هر کاری به من کمک می‌کند. من فقط حضور فیزیکی ابراهیم را ندارم اما از نظر روحی همیشه کنارم است.»

متن کامل گفت و گو با نسیم ادبی را در می‌توان قصه بابک خرمدین را تبدیل به فیلمنامه کرد؟! بخوانید. 

۵۷۲۵۹