ترجمه اختصاصی نوریاتو: سایمون نورفولک بیشتر در حوزه عکاسی معماری و چشم انداز شهرت دارد. او تاکنون جوایز زیادی از جمله جایزه ورلدپرس فوتو در سال ۲۰۰۱ و ۲۰۱۲ را از آن خود کرده است.
به گزارش مجله عکس نوریاتو، سایمون نورفولک در مصاحبه ای با گاردین از بهترین عکس خود می گوید:
این عکس دروازه های شمالی شهر بغداد را در سال ۲۰۰۳ نشان می دهد، تقریبا ۱۰ روز بعد از اینکه مجسمه صدام پایین کشیده شده بود. صدام به دنبال این بود تا حکومتی شبیه به پادشاهان بابل قدیم داشته باشد. برای همین شروع به ساخت این بنای جعلی در جاده های اصلی شهر کرد. طاق آن، کاشی کاری شده اما اگر نگاهی به زیر طاق بکنید، متوجه خواهید شد که بنا کلا بتونی است.
مطالعه بیشتر: آینده هنر در دستان هوش مصنوعی
به صورت انفرادی و با یک تاکسی از اردن به بغداد رفتم. به خاطر دارم که بلافاصله بعد از اینکه به شهر رسیدم این عکس را به تصویر کشیدم. قانون منع رفت و آمد در شهر برقرار بود و من از هر فرصتی برای عکاسی استفاده می کردم. تمام شب صدای انفجار و تیراندازی شنیده بودیم، انگار عده ای بر فراز شهر آتش بازی راه انداخته بودند. واقعا زمان سختی را پشت سر گذاشتیم.
زیر قوس زیبای آن بنا، فضا بسیار آرامش بخش بود. اما وقتی بیرون می رفتیم، مواد منفجره زیادی به چشم مان می خورد. همچنین سمت راست ما، خیابانی پر از درخت وجود داشت که در انتهای آن تانکی عراقی، گوشه ای افتاده بود. تانکی که توسط آمریکایی ها بمباران شده بود. سمت چپ، کامیون حمل سرباز ویران شده ای وجود داشت و کمی آن طرف تر هم یک سیستم متحرک پرتاب موشک دیده می شد.
دوربین من از چوب ماهون و برنج ساخته شده است. باید برای عکاسی پرده ای را بالای سرم آویزان کنم. هر زمانی که دکمه شاتر را فشار می دهم حدود ۱۵ پوند هزینه برایم درست می شود. به همین دلیل نمی توانم هر زمانی که دلم خواست بر روی آن کلیک کنم. باید به کادر مورد نظرم نگاهی بیاندازم، به آن فکر کنم و بعد از زوایای مختلف آن را ببینم.
مطالعه بیشتر: تاریخچه موزه اورسی
این عکس را دوست دارم به این دلیل که در یک مکان، همه چیز کنار هم قرار گرفته است. در این کادر می توانید خیابانی پر از درخت مانند نسخه ای مدرن از کاخ چستورث را مشاهده کنید و در کنارش ویرانی و خرابی را هم داشته باشید. به نظرم شبیه نقاشی های ژان بتیست کامی کورو یا کامی پیسارو شده؛ شیوه ای که درخت ها به تصویر کشیده شده به نظر شبیه نقاشی های امپرسیونیستی است.
اگر این عکس را از فاصله ای دور در یک گالری ببینید، حتما با خود فکر خواهید کرد که «خدایا، چه با شکوه و زیبا!» اما وقتی به جزئیات آن دقت می کنید، متوجه خواهید شد که در حال نگاه کردن به مکانی هستید که در آن مردم کشته شده اند.
سایمون نورفولک
تولد: لاگوس، نیجریه ۱۹۶۳
دانش آموخته: عکاسی مسستند در کالج هنر نیوپورت
تحت تاثیر: عکاسان چشم انداز آمریکایی مانند استفن شور و رایچارد میسراک
بهترین دستاورد: وقتی اولین کتابم منتشر شد.
بدترین دستاورد: وقتی که در سال ۲۰۰۲ جایزه سیتیبرگ را به دست نیاوردم.
مترجم: سعیده فراهانی
نوشته بهترین عکس من: سایمون نورفولک اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.
