ترجمه اختصاصی نوریاتو: شادی قدیریان متولد ۱۳۵۳ در تهران است. او دانش آموخته عکاسی از دانشگاه آزاد اسلامی است. مشهورترین مجموعه عکس او مربوط به زنان قاجار است که در آن آنها را با ابزار آلات مدرن به تصویر می کشد. این مجموعه توانست به شهرت جهانی برسد و در کشورهای مختلفی به نمایش گذاشته شود.

به گزارش مجله عکس نوریاتو، شادی قدیریان در مصاحبه ای با گاردین از بهترین عکس خود می گوید:

در دوران دانشجویی، در موزه عکاسی تهران کار می کردم و به همین دلیل به بسیاری از عکس های آرشیو ملی دسترسی داشتم. ایران پیشینه عکاسی قدرتمندی دارد. ناصرالدین شاه، یکی از پادشاهان سلسله قاجار بود. سلسله ای که از سال ۱۷۹۴ تا ۱۹۲۵ حکمرانی ایران را در اختیار داشت. او سفرهای زیادی در قرن نوزدهم به اروپا داشت و در آنجا بود که با عکاسی آشنا شد. و کمی بعد نیز این هنر را به کشورش آورد.

ناصرالدین شاه همسران زیادی داشت و تقریبا سوژه اکثر عکس هایش آنها بودند. با دیدن این عکس ها در موزه عکاسی، مجذوب تصاویر این زنان شده بودم. او مدل ایرانی دامن های رقص باله که در سفر به پاریس دیده بود را به تن این زنان می کرد و یا گاهی هم به صورت عریان از آنها عکاسی می کرد. سنت اسلامی در آن روزگار به زنان حتی اجازه نمی داد که صورت هایشان ظاهر شود، به همین دلیل این عکس ها واقعا رادیکال و شگفت آور بودند.

بعد از فارغ التحصیلی، پروژه ای با الهام از عکس های ناصرالدین شاه را شروع کردم. هر کدام از عکس های این مجموعه، زنی را نشان می دهد که سمبلی از زندگی مدرن در دست گرفته درحالیکه لباس سنتی ایرانی به تن کرده است. این تضاد میان زندگی مدرن و قدیمی می تواند نشان دهد که در حال حاضر چگونه نسل جوان در ایران زندگی می کنند. ما ممکن است مدرنیته را پذیرفته باشیم اما هنوز عاشق سنت های قدیمی کشورمان هستیم.

پرده ای که در پشت صحنه عکس ها قرار دارد را از موزه عکاسی قرض گرفتم و لباس ها را نیز از انبار لباس های سنتی تلویزیون به امانت گرفتم. سپس چیزهایی را به صحنه اضافه کردم که مربوط به زندگی امروز بودند: نوشابه های گازدار، جاروبرقی و ضبط صوت. در آن پروژه با مدل های حرفه ای کار نکردم. زنانی که در این مجموعه می بینید، خواهران، عموزاده ها و دوستانم هستند که همگی از اینکه بخشی از این پروژه باشند، هیجان زده بودند.

زنی که در این عکس می بینید، خواهرم نیکی است، کسی که به خوبی توانست نقش اش را ایفا کند. من استدیویی نداشتم برای همین از دفتر کار استادم استفاده کردم. همه تجهیزات و وسایل را به آنجا بردم. نور را تنظیم کردم و صورت نیکی را با آرایشی به سبک قاجار درست کردم و لباسی قدیمی به او پوشاندم. سپس یک حلقه نگاتیو صرف عکاسی از این صحنه کردم تا بالاخره به عکس دلخواهم رسیدم. نزدیک به چهار ساعت مشغول گرفتن این عکس بودیم.

وقتی مشغول عکاسی بودیم با هم درباره وضعیت زندگی زنان در دوره قاجار صحبت می کردیم، بخصوص درباره ژست های تحریک برانگیزی که در آن عکس های قدیمی دیده بودیم. من جامعه شناس نیستم اما امیدوارم وقتی مردم عکس ها را می بینند، بتوانند واقعیت زنان ایران در گذشته و امروز را به خوبی درک کنند.

شادی قدیریان

متولد: ۱۹۷۴ تهران، ایران
دانش آموخته: عکاسی از دانشگاه آزاد اسلامی، ایران
تحت تاثیر: بهمن جلالی، کاوه گلستان و اروین اولاف
بهترین دستاورد: وقتی اولین نمایشگاه ام را در تهران در سال ۱۹۹۸ برگزار کردم.
بدترین دستاورد: وقتی مردم از عکس های من بدون اجازه استفاده می کنند که این اتفاق نیز بارها رخ داده است.
توصیه کلیدی: از چیزهایی که در اطراف تان می بینید عکاسی کنید. ما همیشه می توانیم چیزهای های زیادی درباره خودمان بگوییم.

مترجم: سعیده فراهانی

نوشته بهترین عکس من: شادی قدیریان اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.