اگرچه هرساله یک روز را بنام روز تشکل ها و مشارکت های اجتماعی نامگذاری کرده اند و این مهم در جای خود خوب و مایه توجه بیشتر مسئولان دستگاه های مختلف اجرایی کشور به سازمان های مردم نهاد می شود، اما حقیقت این است که اعضای فعال در تشکل های مردم نهاد، بیش از آن که به این نوع نامگذای ها یا برگزاری همایش، تقدیر و … نیاز داشته باشند، نیازمند توجه به دغدغه های شان هستند؛ دغدغه هایی که در راستای رفع مشکلات مردم و جامعه مطرح می شود؛ دغدغه هایی که چکیده آن می تواند این نکته باشد که، تمرکز روی یک موضوع و ارتقای کیفی آن، بهتر از نگاه به همه موضوعات، بدون بالابردن کیفیت در آن هاست.

برای مثال ایجاد تشکلی مردم نهاد با موضوع تخصصی بانوان و آن هم موضوع تخصصی توانمند سازی بانوان، قطعا می تواند قدم مهمی در راستای خدمت به خانواده ها و زنان جامعه و کلیت نظام جمهوری اسلامی ایران باشد، چه آن که کشاندن ایشان به جاده توانمند سازی، نقش بسزایی در تزریق روحیه امید به زنان و دختران جامعه و استقلال آنان خواهد داشت؛ استقلالی که باعث خواهد شد تا زنان بدسرپرست و بی سرپرست، دست نیاز به سوی هر شخص خوب یا بدی دراز نکرده و در نتیجه آسیب های اجتماعی تا حد بسیار بالایی کاهش خواهد یافت.

به اذعان اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان مسائل اجتماعی، زنان توانمند کمتر در معرض آسیب های اجتماعی قرار خواهند گرفت و در نتیجه جامعه ای سالم تر و رو به پیشرفت و توسعه خواهیم داشت.

توانمند سازی زنان و خانواده ها، راه های مختلفی دارد که از مهمترین آن ها، کارآفرینی و آموزش شغل پایدار به زنان است تا آنان بدون این که نیاز باشد دست‌شان را برای گرفتن کمک به سوی هر کسی دراز کنند، به توانمندی های خود تکیه کرده و به خود متکی باشند.

فعالان تشکل های مردم نهاد این انتظار را هم دارند که مسئولان نظام مقدس جمهوری اسلامی به ویژه مسئولان اجرایی کشور و هر استان، به راهکارها و پیشنهادات اعضای این تشکل ها، توجه کرده تا انگیزه های این جماعت دغدغه مند که بدون هیچ گونه چشم داشتی در عرصه خدمت به مردم قدم گذاشته اند، از بین نرود.

*فعال اجتماعی

46