صدام حسین عبدالمجید تکریتی (زاده ۲۸ آوریل ۱۹۳۷ – اعدام ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶) (۸/۲/۱۳۱۶ تا ۹/۱۰/۱۳۸۵ خورشیدی) در فاصله سال‌های ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۳ (۱۳۵۸ تا ۱۳۸۲ خورشیدی) رئیس جمهور کشور عراق بود.

وی که یکی از اعضای برجستهٔ حزب بعث عراق محسوب می‌شد، نقشی کلیدی در کودتای سال ۱۹۶۸ (۱۳۴۷ خورشیدی) داشت که منجر به حکومت درازمدت حزب بعث شد. مبانی نظری این حزب بر پان عربیسم، نوسازی اقتصادی و سوسیالیسم استوار بود. صدام به عنوان نائب رئیس تحت فرمان دایی خود، ارتشبد احمد حسن البکر، توانست به سختی کشمکش‌های بین دولت و نیرو‌های مسلح را در زمانی که گروه‌های بسیاری توانایی براندازی دولت را داشتند کنترل کند. او این کار را با تشکیل نیرو‌های امنیتی سرکوبگر و تحمیل نیروی خود به دولت انجام داد وبا ایجاد رعب وحشت در ملت حکومت را تماماً به دست گرفت.

نوداد