سپهر ستاری: پیش از آغاز جام جهانی ۲۰۲۲ و با توجه مدت زمان کم تیم‌های برای آماده‌سازی، این ملاحظه وجود داشت که ممکن است مربیان فرصت زیادی برای ایجاد شکل تیمی مناسب و کارهای ترکیبی را نداشته باشند. در این بین بسیاری از تیم‌های حاضر در این دوره از ظرفیت هجومی مدافعان کناری خود برای باز کردن خط دفاعی رقبا استفاده می‌کنند. تیم ملی آمریکا، رقیب امروز ایران هم یکی از تیم‌هایی است که روی توانایی‌های مدافعان کناری خود و حضور ان‌ها در حملات حساب ویژه‌ای باز کرده است.

گرگ برهالتر، سرمربی یانکی‌ها پس از پیروزی ۱-۰ منجر به صعود تیمش مقابل هندوراس در ماه فوریه صحبت جالبی را مطرح کرد. او در این خصوص گفت:«ما مدافعان کناری را ابرقدرت تیم خود می‌نامیم. ما این کار را انجام می دهیم زیرا آنها بازیسازی می‌کنند. آن‌ها پاس گل می‌دهند و گل می‌زنند.»

در سمت چپ آنتونی رابینسون، مدافع چپ ۲۵ ساله فولام قرار دارد که در حملات نقش مهمی دارد و جلوتر از او هم کریستین پولیسیک، وینگر تیم چلسی بازی می‌کنند که نوع حرکاتش به سمت داخل است. شرایط سمت چپ آمریکا اما با جناح راست متفاوت است؛ جایی که سرجینیو دست و تیموتی وه‌آ عرض و ارتفاع عمیق‌تر و باریک‌تری را ارائه می‌دهند که در شکل زیر مشخص است.

با این حال آن‌ها به طور قابل توجهی کمتر از سایر جناحین برای استفاده از این تاکتیک مؤثر بودند. آمریکا ممکن است کیفیت بازیکن انفرادی کمتری نسبت به فرانسه یا آلمان داشته باشد اما به سادگی در برابر تیم پنج‌دفاعه ولز که پوشش بیشتری در مناطق گسترده داشتند مبارزه کردند و از نظر عددی با آن‌ها مطابقت داشتند.

نکته قابل توجه این است که ژاپن نیز در نیمه دوم مقابل آلمان با پنج دفاع بازی کرد و عملکردش طور قابل توجهی بهتر بود.

بهترین لحظات تیم آمریکا هم زمانی بود که این شکل را اجرا می‌کرد اما بازی مستقیم انجام می‌داد و سرجینیو دست پشت سر وه‌آ بازی می‌کرد.

بهترین سانتر رابینسون در این بازی، که به جاشوا سارجنت می‌رسد، از فاز دوم حمله بالا، پس از بازیابی سانتر اولیه وه‌آ به دست آمد.

بار دیگر آمار سطح بازیکن نشان دهنده دخالت نامتناسب رابینسون در مراحل هجومی است، اما اینکه او تنها یک موقعیت ایجاد کرد نشان‌دهنده دشواری‌های بازی به این روش در برابر یک تیم پنج‌دفاعه است.

بیشتر بخوانید:

۲۵۸ ۲۵۸