انوشیروان ممیز فرزند استاد مرتضی ممیز از سال ۱۳۸۴ که ممیز دارفانی را وداع گفت، مؤسسه فرهنگی هنری ممیز را با کمک همسر استاد، دوستان گرافیست و شاگردانش برپا کرده است. وی، مدیر اجرایی مؤسسه فرهنگی هنری مرتضی ممیز و افسانه بدری (ممیز) مادر انوشیروان، رئیس هیئت مدیره هستند.
این مؤسسه به مدت سیزده سال مراسم بزرگداشت و نمایشگاه آثار طراحی گرافیک استاد ممیز را برگزار کرده است. فرزند استاد نیز همچون خود او، از اظهارنظر درباره دیگران و حاشیه به دور است و می‌گوید «حاشیه به پیشبرد اهداف و پیشرفت گرافیک کمکی نمی‌کند و باید هر کسی به اندازه خودش و نهادهای هنری به اندازه خودشان کمک کنند تا گرافیک وضعیت بهتری داشته باشد.»
در ادامه بخشی از گفتگو با انوشیروان ممیز به بهانه آغاز سال جدید و برگزاری سیزده سال مراسم بزرگداشت برای مرتضی ممیز و چاپ کتاب آثار او را می‌خوانید.
* خاطره‌ای از روند طراحی‌های استاد ممیز دارید؟ شایعه درباره طراحی لوگوی نهضت سوادآموزی و اینکه استاد برای طراحی این لوگو دستمزد بالایی طلب کرده است، صحت دارد؟
– استاد همیشه می‌گفت «نصف عمرم مجانی کار کردم»! چون همانطور که خودتان در جریان هستید مجلات و انتشاراتی‌ها خیلی متمول نیستند و نمی‌توانند دستمزد بالا پرداخت کنند.
از طرف دیگر بیشتر کارهای استاد ممیز فرهنگی است به همین دلیل فکر نمی‌کنم استاد خواهان دستمزد بالایی بوده باشد، اما در مورد لوگوی نهضت سواد آموزی باید بگویم که در کتاب نشانه‌های استاد طرحی با این عنوان وجود دارد که اثر انگشت است اما این طرح هیچوقت به عنوان آرم اصلی انتخاب نشد.
* البته کار طراحی گرافیک بسیار سخت است و یک طراح گرافیک معمولاً سال‌ها تجربه را در یک طرح تصویر می‌کند، به همین دلیل طلب کردن دستمزد بالا برای یک طرح یا لوگو مانعی ندارد.
– دقیقاً همین‌طور است اگر تعرفه انجمن طراحان گرافیک ایران را هم بررسی کنید قیمت‌های مناسبی را پیشنهاد داده‌اند. از طرف دیگر طراحانی مانند استاد ممیز که سال‌ها در این حرفه فعالیت کرده‌اند حق چنین دستمزدی را دارند اما تا آنجایی که من اطلاع دارم اینگونه نبوده که رقم بالایی را طلب کرده باشند.
هرچند مهم است که چه کسی لوگو را طراحی می‌کند با چه سابقه و پشتوانه‌ای؛ اما با این حال انجمن تعرفه‌ای را دارد و تا زمانی که استاد در قید حیات بود از همان تعرفه استفاده می‌کرد. با این حال مطمئن هستم که هیچوقت مسائل مالی برای استاد اولویت نداشت.
در حال حاضر به واسطه پیشرفت تکنولوژی و نرم افزارهای کامپیوتری تصور می‌شود که کار طراحی آسان است اما همچنان که استاد نیز در کتاب‌هایش به آن اشاره کرده است، تا زمانی که یک طراح به موضوع واقف نباشد، نمی‌تواند طرحی درست و مرتبط با موضوع را ارائه کند. آرم‌ها و طرح‌هایی هستند که هیچ گونه سنخیتی با مؤسسه یا سازمان مربوطه ندارند و تنها صرفاً یک آرم به حساب می‌آید.
منبع
