ابررساناها موادی هستند که طیف وسیعی از کاربردهای بالقوه تغییر شکل را ارائه می‌دهند و قابلیت‌های آنها فراتر از آزمایش‌هایی است که شامل یک آهنربای معلق باشد. شرایط ابررسانایی شهره به مقاومت الکتریکی صفر و شار خروجی میدان مغناطیسی صفر است، اما مشکل این است که برای فعالیت نیاز به دمای بسیار پایین دارد. اکنون یک تیم از محققان موسسه شیمی مکس پلانک در آلمان به بالاترین رکورد تحمل درجه حرارت برای ابررسانایی دست یافته است. هر چند که نتایج بسیار امیدوار کننده هستند، فیزیکدانان هنوز هم با ترکیبی از هیجان و شک و تردید به کار خود ادامه می‌دهند. دمای مذکور ۲۵۰ کلوین یا منفی ۲۳ درجه سانتی‌گراد است.

برای رسیدن به نتیجه، فیزیکدانان لانتانیوم هیدریدها را تحت فشار شدید(حدود ۱۷۰ گیگاپاسکال) قرار دادند. برای آنکه ذهنتان به دریافت ۱۷۰ گیگاپاسکال نزدیک شود باید گفت که فشار در هسته زمین تنها دو برابر این تعداد است و بین ۳۳۰ تا ۳۶۰ گیگاپاسکال متغیر است. با افزایش مقدار فشار، محققان توانستند شواهد محکمی از وجود ابررسانایی در دمای ۲۵۰ درجه کلوین و مشاهده مقاومت صفر، اثر ایزوتوپ و کاهش Tc در یک میدان مغناطیسی خارجی ارائه دهند. البته هدف نهایی این است که یک روز یک ابررسانا تولید کنند که بتواند تحت شرایط دمای اتاق فعالیت کند.

“میخائیل ارمتس” یکی از محققان این مطالعه گفت: مطالعه ما موجب یک پیشرفت رو به جلو در مسیر هدایت ابررسانایی در دمای اتاق می‌شود. محققان بر اساس آزمایش خود نتیجه گرفتند که ابررسانایی در درجه حرارت بالا و حتی دمای اتاق در فلزات دارای پارامترهای مطلوب مشخص مانند ارتعاشات شبکه‌ای در فرکانس‌های بالا ممکن است.

با این حال، ادعاهای آنها همچنان نیاز به اثبات اعتبار در سه زمینه زیر دارد:

1. نشان دادن توانایی جایگزینی عناصر مورد استفاده در نمونه با ایزوتوپ‌های سنگین‌تر
2. نشان دادن افت تدریجی مقاومت در حالی که درجه حرارت در آزمایش کاهش می‌یابد
3. اثر مایسنر که نشانگر این است که آیا یک ابررسانا قادر است اساسا هر ماده مغناطیسی را از خود براند یا نه

آزمایش دانشمندان، دو شرط اول را محقق کرده است و حصول شرط سوم بسیار دشوار اما ممکن است.

۵۶۵۶