ترجمه اختصاصی نوریاتو: برای خیلی از ناظران خارجی، اتفاقاتی که در، دو کشور هم‌مرز و در عین حال متفاوت، در حال رخ دادن است فقط سر و صداهای مربوط به جنگ است. این ناظران هیچ اهمیتی به اتفاقاتی که در سوریه و عراق رخ می‌دهد نمی‌دهند و فقط اعلام می‌کنند که پایان کار داعش رسیده است.
هشدار: تعدادی از این تصاویر خشونت‌آمیز هستند و ممکن است برای برخی افراد آزاردهنده باشند.
رقه و موصل که به ترتیب پایگاه اصلی داعش در سوریه و عراق بودند پاکسازی شده است. ولی این موضوع بدین معنی نیست که پایان کار داعش رسیده است. گروه‌های مسلح زیادی در این درگیری‌ها دخالت داشته‌اند که به هیچ‌وجه به صورت بی قید و شرط تسلیم نمی‌شوند و همین موضوع باعث شده است، تمام این گروه‌ها روی منطقه و مردم سلطه داشته باشند. این گروه‌ها هیچ معاهده صلحی امضا نکرده‌اند که باعث شده است به جز افزایش درد و رنج مردم، اتفاق جدیدی در این مناطق نیافتد.
مطالعه بیشتر: مارتین فرانک و تلاش برای برابری
جنازه‌ی یک تروریست داعشی که در نبرد با شبه‌نظامیان کرد در حومه‌ی دیرالزور کشته شده است. در این تصویر، می‌توانید کمربند انفجاری او را ببینید.
یک مرد در حال حمل کسی که پاهای خودش را در نبرد رقه از دست داده است.
آسیب‌های ناشی از یک خمپاره‌انداز در موصل، عراق
چیزی که الان در گفتگوهای از آن به عنوان پایان کار داعش یاد می‌شود، کشور داعش و مبارزات دولت سوریه، برای آزادسازی بخش زیادی از کشور است. با تشخیص دولت ترامپ، از اینکه داعش شکست خورده است و حمایت احتمالی او از رئیس جمهور سوریه، بشار اسد، نیاز آمریکا به کردهای سوریه و حمایت از آن‌ها نیز به زودی پایان می‌یابد. در عراق هم، توانایی حفظ مشروعیت دولت که با استفاده از شکست داعش به دست آمده بود، در حال کاهش است.
مطالعه بیشتر: عکاس دوره‌گرد
چیزی که در محافل عمومی از آن به عنوان پایان کار داعش یاد می‌شود، موضوع جدیدی نیست و به این اشاره دارد که داعش یک کشور نیست، بلکه یک سازمان تندرو است که اعضا و رهبرانش درحال تجدید قوا و روی کار آمدن هستند.
وسایل پناهنده‌ها در بیابان‌های سوریه، حومه‌ی دیرالزور
دولت عراق به جای مصالحه، انتقام را انتخاب کرده است و بدون توجه به قوانین حقوق بشری در حال اعدام افراد متهم به عضویت در داعش است. فقط به دلیل، کارهای دوستان و آشنایان، مقامات دولتی، همه را به این چرخه‌ی بی‌پایان محکوم می‌کنند.
اینگونه است که ما در یک دوره‌ی متفاوت و در عین حال آشنا هستیم که یادآور بخش‌های دیگری از این درگیری‌ها است. وضعیت ما کاملا مبهم است. این وضعیت نتیجه دولت‌مردانی است که بخش زیادی از افراد را گناه‌کار می‌بینند و فقط بخشی از آن‌ها را افراد بی‌گناهی می‌دانند.
یک شبه نظامی کرد که توسط تک‌تیرانداز داعش در الصور، شرق سوریه کشته شده است.
مطالعه بیشتر: هنرمندان روانی
چپ: یک پل خراب شده بین قسمت‌های شرقی و غربی موصل؛ راست: زخم جراحی برای خارج کردن ترکش‌های یک ماشین بمب‌گذاری شده، در کلینیک پزشکان بدون مرز در بغداد
تصویر ایزدی‌هایی که اکثرا در محاصره سنجار، در شمال عراق کشته شده‌اند
یک دکتر در مرکز توانبخشی پزشکان بدون مرز بغداد، یک مریض که از تیراندازی زنده مانده است را در آغوش گرفته است.
یک مرد در حال فرار از یک ساختمان در حال ریزش در رقه
طبیعت مبهم این لحظات خاص، در تصاویر لورنزو ملونی که کمپین‌های ضد داعش را در سوریه، عراق و لیبی مورد بررسی قرار داده است دیده می‌شود. عکاس مگنوم برای پوشش این درگیری‌ها، باید با تاریخ و بخش‌هایی از تاریخ کشور خودش ایتالیا، مقابله می‌کرد.
مطالعه بیشتر: داستان های کنگو
او که در ابتدا شیفته‌ی بهار عربی بود، شباهت‌هایی بین این جنبش با درگیری‌های ضد فاشیست ایتالیا پیدا کرد. او می‌گوید:”من با داستان پارتیزان‌هایی که بر علیه فاشیسم می‌جنگیدند، بزرگ شدم، این دیکتاتورهای عرب، شباهت زیادی با داستان‌های ایتالیایی دارند، داستان‌هایی که من همیشه در خواب می‌دیدم.”
اما پس از اینکه با این گروه‌ها که برای مبارزاتشان اسلحه به دست گرفته بودند وقت بیشتری گذراند، او متوجه دیدگاه‌های سیاسی و جاه‌طلبی‌ها آن‌ها که برای او بیشتر شبیه به فاشیست‌ها بودند تا آزادی‌خواه‌های انقلابی شد. فاصله زیادی بین چیزی که این رهبران سیاسی به رسانه‌های غربی گفته بودند و چیزی که از زبان آن‌ها می‌شنید وجود داشت.
یک مرد در حال مرتب کردن تور ماهیگیری خودش در رود دجله
پس از این بود که برای ملونی سوال شد که شاید داستان‌های ایتالیایی که باعث شکل دادن تخیلات و تمایلات او برای پذیرفتن بهار عربی شده است هم دستکاری شده باشند.
او می‌گوید:”این درگیری‌ها احتمالا کاملا سیاه یا سفید نبوده‌اند ولی در عین‌حال نکات ظریفی را در خود جای دادهاند. هنگام انجام دادن این کار، من یاد گرفتم که چطور پاراگراف‌های تاریخ کشورم را دوباره بخوانم.” به احتمال زیاد عدم توانایی این جنگ‌ها در دنبال کردن یک فیلم‌نامه‌ی قهرمانانه (با شروع و پایان مشخص و قهرمانان و تبهکارهای واضح) باعث شده است که دنیا توجه زیادی به آن‌ها نکند.
مطالعه بیشتر: در جست‌وجوی امید
چپ: یک علامت که نشان می‌دهد یک ساختمان در رقه از مین پاکسازی شده است؛ راست: یک دختر در حال وارد شدن به چادر خودش در یک کمپ پناهندگان که خانواده شبه‌نظامی‌های داعشی در آن زندانی شده‌اند.
یک پناهنده زخمی در یک کمپ در عین عیسی، شمال رقه. در این کمپ، پناهندگانی از سراسر سوریه زندگی می‌کنند ولی اکثرا از رقه، حلب و دیرالزور هستند.
یک کمپ در عراق که خانواده اعضای داعش در آن زندانی می‌شوند.
عکس‌های ملونی یک خط سیر مشخص ندارند. صحنه‌هایی که او به تصویر کشیده است، زمان و مکان مشخص نیست. این عکس‌ها ما را به چالش می‌کشند، که از خودمان بپرسیم چرا الان باید آن‌ها را ببینیم.
مطالعه بیشتر: میکروسینماتوگرافی
تاریخ به نحوی، اتفاقاتی که افتاده است را نرم می‌کند و وقتی اشتباهات تکرار می‌شوند، درس‌هایی که خیلی ضروری هستند را یاد نمی‌گیریم. عکس‌های ملونی فراموش نشدنی و متقاعدکننده هستند. این عکس‌ها یک روز توبیخ‌کننده‌ی روایت‌هایی خواهند بود که داستان این جنگ‌ها را تغییر خواهند داد
نوشته جنگ؛ بدون فیلم‌نامه اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.
