قانون منع ورود بازیکنان خارجی به فوتبال ایران واکنش‌های موافق و مخالف زیادی را به همراه داشته است؛ آرتا منهاجی، مربی تیم مس رفسنجان که به تازگی جواز حضور در لیگ برتر را به دست آورده، با انتشار یک رشته توییت در صفحه توییتر خود واکنش جالبی به این موضوع داشت:
۱- دروازه بان خارجی را ممنوع کردن، مجبور شدیم سال ۹۰ مبلغ ۸۰۰ میلیون تومان بدیم به یک گلر خیلی معمولی که مصدوم هم بود ، یه کم ناز کرد و چهل درصد هم اولش نقد گرفت.خودمان را گول نزنیم ، دروازه بانهامون پیشرفت که نکردن هیچ، پس رفت هم داشتن و بدون قبول زحمت میدونستن خواهان دارن.
۲- سطح تماس بین الملل فوتبال ما همین الان هم فاجعه است، با این محدودیت جدید بدتر هم خواهد شد ، بعنوان کسی که با چهار مربی خارجی کار کردم میتونم شهادت بدم که کلی چیز ازشون یادگرفتم، در این همکاری ها و تقابل هاست که امکان رشد و پیشرفت و تبادل اطلاعات و تجربه حاصل میشه ،
۳- نمیشه نقش مربیان خارجی در پیشرفت فوتبالمان را انکار کرد ، همینطور بازیکنان خوبی که وارد فوتبالمان شدن ، ژاپن از طریق استخدام بازیکنان بزرگ پا به سن گذاشته فرهنگ حرفه ای فوتبال را مستقیما به بازیکنانش آموزش داد، راهی که اکنون قطر در پیش گرفته و باعث تحول فوتبالش شد.
۴-جواد نکونام درست و خوب گفت که بازیکنانش باید در تمرینات با خارجی ها تن به تن شوند و از علم مربی حرفه ای اسپانیاییشون بهره مند شوند، تجربه ای که خودش در بالاترین سطح بدست آورده و متوجه تاثیر آن برارتقا سطح کیفی بازیکنان هست.
۵- قانون و پایبندی به اجرا آنرا درست کنید . مشکل اساسی دولتی بودن فوتبال ماست که باعث عدم حساسیت بر دخل و خرج باشگاه ها شده است، فوتبال دولتی هرگز حرفه ای نخواهد شد و همواره بستر مناسبی برای فساد خواهد بود.
۶-تصمیم گیرندگان فدراسیون تا چه اندازه تحت تاثیر تصمیم سازان بوده اند؟ چندین برابر شدن قرارداد بازیکنان داخلی بواسطه این ممنوعیت ، به نفع چه کسانی خواهد بود ؟ چه توجیهی خواهد داشت؟ چگونه باعث پیشرفت ما می شود؟این تصمیمات موسمی از کجا بر فدراسیون نشینان دمیده میشود؟
255 41
