محمد اکبری: طبق اعلام وزیر خارجه آمریکا، لهستان به زودی میزبان یک نشست خواهد بود که بحث اصلی آن ایران است. ظاهراً نتانیاهو نیز یکی از میهمانان این نشست ضد ایرانی خواهد بود. هدف آمریکا از اجرای این شوی پرهیاهو چیست؟ این روند می تواند به تشدید تنش در روابط ایران و اروپا بینجامد؟ در این باره با سیدمحمدعلی حسینی، سخنگوی اسبق وزارت امور خارجه و سفیر پیشین ایران در ایتالیا گفت و گو کرده ایم که در ادامه می‌خوانید:
ابتدا بفرمایید هدف امریکا از برگزاری کنفرانسی ضد ایرانی در ورشو چیست و چرا لهستان را برای آن جلسه انتخاب کرده است؟
آقای ترامپ و تیم تند رو و افراط گرای وی با تصور اینکه تحریمها و فشارهای دولت های گذشته رژیم آمریکا برای براندازی و یا مهار و تغییر رفتار جمهوری اسلامی کافی نبوده، گزینه های زیادی را برای دستیابی به این هدف توهم آمیز و نهایتا تسلیم جمهوری اسلامی مورد توجه قرار دادند. تیم آقای ترامپ با همین تصور و رویکرد روابط خود با فرقه تروریستی منافقین را افزایش داد؛ با تهدید بازگرداندن تحریمها و وضع تحریمهای جدید از برجام خارج شد؛ وعده پوچ اما شرارت آمیز تابستان داغ و همچنین نوید شورش و اغتشاش سراسری در ایران و نهایتا شکست جمهوری اسلامی در چهلمین سالگرد تاسیس را داد. اما واقعیات موجود، بروشنی شکست واشنگتن را در تمامی این موارد نشان می دهد.
اضافه بر این، آمریکا در منطقه غرب آسیا و خاورمیانه، با وضعیتی مشابه و بلکه بدتر از این روبرو است. شکست این کشور و ائتلاف پرهیاهوی کشورهای همراه آن در سوریه، عراق، یمن و افغانستان، گواه روشنی است بر این سخنان آقای ترامپ که پس از سفر غیرمنتظره، مخفیانه و غیر دیپلماتیک به عراق گفته بود” خیلی غم انگیز است، هفت تریلیون دلار در خاورمیانه هزینه کنی و بعد ناچار باشی در کمال پنهان کاری به این منطقه بیایی و هرکاری انجام دهی تا سالم به مقصد برسی”. ببینید! ذلت، خفت، نومیدی و ناکامی رئیس جمهور کشور سلطه جوئی که خود را تنها قطب و یا قطب برتر عالم می داند در همین دو جمله آشکار و نمایان است. رژیم آمریکا همه این پیامدها و آثار تلخ و گلوگیر را در نتیجه نفوذ عمیق، اقتدار گسترده و نقش آفرینی موثر و سرنوشت ساز جمهوری اسلامی ایران و مقاومت بینظیر نیروهای وفادار به آن در منطقه می داند. در چنین شرایطی، طبیعی است که رژیم آمریکا به فکر تجدید یارگیری و تقویت ائتلاف نگون بخت و سرافکنده خود با محوریت ایران هراسی و ضدیت و خصومت با جمهوری اسلامی باشد.
برگزاری نشست لهستان در این راستا قابل تحلیل و ارزیابی است که البته کمترین امیدی به موفقیت آن وجود ندارد.
به نظرتان تفاوت برگزاری جلسات منافقین در پاریس با چنین جلسه ای چیست؟ در حالی که دولت لهستان با ایران روابط مسالمت آمیز دارد و سفارتخانه های دو کشور فعال است چرا باید چنین جلسه ای را بپذیرد؟
تفاوت ماهوی خاصی ندارند. هر دو نشست در هدف گیری خود یعنی خصومت با ملت ایران، مشترک هستند لیکن به لحاظ ترکیب و کیفیت حضور، متفاوت هستند.
داشتن روابط سیاسی و رو به رشد در سطح سفیر و غیر آن، الزاماتی را برای کشورها پدید می آورد که پایبندی به آنها نشانه صداقت و حسن نیت در روابط فیمابین است. آنچه از سوی مقامات لهستانی در خصوص این نشست شاهد بوده ایم با این اصل اساسی در تعارض است و ورشو باید مسئولیت عواقب آن را بپذیرد.
واکنش ایران نباید فراتر از احضار کاردار و موضع گیریهای رسانه ای باشد؟ به نظرتان ایران نگران روابط خود با اروپاست و به همین خاطر از واکنش تند پرهیز می کند؟
واکنش فعال و منطقی تهران می تواند ترکیبی از اقدامات باشد؛ تا هم طرف مقابل متوجه اشتباه و خطای بزرگ سیاسی خود شده و برای اصلاح آن اقدام کند و در غیر این صورت هزینه سنگین اقدامات ایذائی و رویکرد خصومت آمیز خود در قبال جمهوری اسلامی و ملت ایران را بپردازد.
۵۲۳۱۲
