نقاش و هنرمند ایرانی، مهدی قدیانلو، سازنده‌ی نقاشی دیواری شاعرانه‌ای است که اخیرا در محل نشست سالانه‌ی انجمن اقتصاد جهانی، یعنی مرکز همایش‌های داووس سوییس نصب شده است. پس از اینکه مهدی قدیانلو پارسال به عنوان یکی از سخنران‌های همایش، در این همایش شرکت کرد، امسال یک نقاشی بزرگ با عنوان «در جستجوی امید» را که به صورت اختصاصی برای این رویداد طراحی شده است را به این همایش اهدا کرد.

مطالعه بیشتر: عکاس دوره‌گرد

این اثر از سه پنل مجزا تشکیل شده است که در سالن اصلی مرکز همایش نصب شده است و یک دختر جوان را با بادکنک قرمز نشان می‌دهد. با اینکه قدیانلو در ابتدا با دیوارهای رو به جلو به چالش کشیده شد، او تصمیم گرفت یک اثر سه تکه بسازد که تکه‌های آن با یک روایت امیدوارانه و حساس با یکدیگر در ارتباط باشند. بادکنک هنگامی که در کنار دختر قرار می‌گیرد یک احساس پاکی و بی‌گناهی را منتقل می‌کند ولی هنگامی که در مقابل آن یک سوزن تیز قرار بگیرد، یک احساس نابودی محتمل را به بیننده منتقل می‌کند.

مطالعه بیشتر: هنرمندان روانی

مهدی قدیانلو توضیح می‌دهد:”تماشاچی‌های اینجا، نسبت به بقیه دنیا قدرت بیشتری برای ایجاد تغییر دارند. به همین دلیل اینجا برای تحت تاثیر گذاشتن و درخواست از آن‌ها جای مناسبی است. البته این درخواست به روش مستقیمی که این افراد به آن عادت دارند انجام نمی‌شود بلکه از یک روش تصویری شاعرانه برای این کار استفاده می‌کنم.”

مطالعه بیشتر: مبدا پیدایش سبک باروک

سال گذشته او با یک تیم از نقاش‌های دیواری که همشهری خودش بودند، این هنرمند اثر «بازسازی آسمان» را در آلمِتیِوسک روسیه، به سبک آثار مبتنی بر خطای دید خودش در تهران کامل کرد. مهدی قدیانلو قصد داشت که رنگ و شادی را به نمای سیمانی شهر اضافه کند. تقریبا همزمان با این اثر، او یک اثر دیگر با نام «فریب و امید» را روی سقف مرکز هنرهای معاصر OK در لینز اتریش نقاشی کرد که یک گردآب را با سیاه‌چاله‌ای بزرگ نشان می‌دهد. این اثر برای یادآوری موضوع گرمایش جهانی، یخ‌های درحال آب شدن و نقش آب ساخته شده است ولی در عین‌ حال به مشکلات مهاجرت و ترس‌های شخصی هنرمند اشاره می‌کند.

مهدی قدیانلو در سطح دنیا به خاطر ۱۰۰ نقاشی دیواری بزرگی که بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۱ در تهران کشیده است شناخته می‌شود ولی اخیرا او کارهای عمومی را کنار گذاشته است. او این موضوع را اینطور توضیح می‌دهد:”من بیشتر در استودیوی خودم مشغول کارهای شخصی بوده‌ام و خوشحالم که سنگینی مسئولیت‌های عمومی را روی شانه‌های خودم احساس نمی‌کنم. من فکر می‌کنم الان وقت عمل رسیده است و باید به جز کارهایی که برای گالری‌ام تولید می‌کنم، کارهای عمومی بیشتری تولید کنم.

مطالعه بیشتر: ابر قهرمان ژاپنی

نوشته در جست‌وجوی امید اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.