معیر از پاکان وزارت امورخارجه بود، او را از سال ۱۳۶۰ که رئیس اداره ششم سیاسی و مسئول حوزه آفریقا بود می شناختم. حمید معیر یک انسان متدین و یک دیپلمات انقلابی بود، معمولا در صف اول نماز جماعت می ایستاد و گاهی هم در غیبت پیشنماز وزارت امورخارجه، امام جماعت می شد و نماز را اقامه می کرد. معیر عاشق امام خمینی بود و رهنمودهای ایشان در عرصه سیاست خارجی را به گوش جان می شنید و عملیاتی می کرد. او که سیاست شناسی متخصص بود، برای حمایت از محرومان و مستضعفین از آغاز فعالیت در وزارت امورخارجه، حوزه آفریقا را انتخاب کرد و عاشقانه برای تقویت ارتباطات ایران و کشورهای آفریقائی و با هدف پشتیبانی از مردم محروم این قاره بخصوص مسلمانان مظلوم تلاش کرد.
معیر سال ها به عنوان یک آفریقا شناس، در کسوت مدیرکل آفریقا و سفیر در کشورهای زیمبابوه و کنیا، بصورت نرم با نژادپرستی و آپارتاید مبارزه کرد و نتایج این مبارزه را با آزادی نلسون ماندلا ، فروپاشی آپارتاید و استقلال نامیبیا تجربه نمود.
این دیپلمات برجسته، آفریقا را قاره اسلام ،تمدن ،غنای طبیعی و ظرفیت عظیم اقتصادی می دانست و بر این باور بود که این قاره نباید در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نادیده گرفته شود. قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، برقراری و بسط روابط دیپلماتیک با کشورهای آفریقایی در سیاست خارجی ایران فاقد تقدم بود اما در دوره طولانی مدیریت آقای معیر، تعداد نمایندگی های سیاسی ایران در این قاره به ۲۶ نمایندگی رسید،حدود شصت معاهده میان ایران و کشورهای آفریقائی امضا شد و تبادل هیأت های سیاسی،اقتصادی و فرهنگی با کشورهای این قاره رونق گرفت.
او نقش بین المللی کشورهای آفریقایی و تاثیر گذاری آن ها در تحولات جهانی را به خوبی می شناخت و معتقد بود در عرصه بین المللی مجموعه کشورهای آفریقایی حدود یک سوم اعضای سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای وابسته را تشکیل می دهند و کشورهای جهان برای پیشبرد اهداف بین المللی، به آرای این کشورها نیازمند هستند.
یادم می آید هنگامی که در سال ۱۳۶۷ برای ماموریت در زامبیا عازم این کشور بودم،آقای معیر به من گفت زامبیا یکی از کشورهای حامی صدام حسین در جنگ تحمیلی است وهدف اصلی تاسیس سفارت ایران در زامبیا، کاهش حمایت این کشور و دیگر کشورهای آفریقائی از رژیم بعث است و سفیر ایران باید ماموریت در این کشور را همانند حضور در جبهه های جنگ تحمیلی بداند. او در ادامه افزود وظیفه دیگر شما معرفی اسلام به عنوان یک ایدئولوژی الهی و انقلابی به مردم حقیقت طلب آفریقا می باشد چرا که اسلام می تواند موجب کرامت انسان وتقویت کننده استقلال و عدم وابستگی دولت های آفریقائی باشد. آقای معیر معرفی ظرفیت های قاره آفریقا برای همکاری با ایران را از دیگر وظایف سفرای ایران در آفریقا می دانست و در این زمینه با قلم و بیان خود نقش ارزنده ای ایفا نمود.
حمید معیر به دلیل وضعیت جسمانی خود دیگر نتوانست در حوزه آفریقا بماند و در آخرین ماموریت خود به عنوان سفیر به رومانی رفت و در آنجا نیز با شناخت راهکارهای گسترش همکاری های فیمابین در حوزه های سیاسی، اقتصادی، علمی و فنی و انعکاس گزارشات راهگشا به مرکز، نقش سازنده خود در تحکیم روابط تهران- بخارست را ایفا نمود.
او همیشه خود را سرباز انقلاب اسلامی و سفیر نظام و نه سفیر دولتها می دانست و در ماموریت های متعدد، برای تحقق رهنمودهای امام راحل و مقام معظم رهبری در عرصه سیاست خارجی تلاش وافر داشت. یادم می آید چندی پیش، در پایان ماموریت خود در رومانی در دیدار با وزیر امورخارجه این کشور مواضع ضد آمریکائی خود را تکرار کرد و با محکومیت تصمیمات خارج از عرف بین المللی ترامپ در خروج از پیمان های بین المللی گفت با حمایت آمریکا از رژیم صهیونیستی هیچگاه صلح پایدار در خاورمیانه برقرار نخواهد شد.
نکته آخر اینکه حمید معیر به مثابه یک منتظر واقعی خود را سرباز امام زمان می دانست. او در کنار ماموریت سیاسی خود، از حضور در صحنه دفاع مقدس غفلت نمی کرد، تبلیغ دین و تشیع را در برنامه داشت، امر به معروف و نهی از منکر می کرد، دست تنگدستان را می گرفت و برای اقامه نماز به ساخت مسجد اهتمام داشت که مسجد آل محمد(ص) در حراره پایتخت زیمبابوه از یادگارهای اوست. حسن سلوک، ایمان، استقامت و تجربیات او می تواند مورد استفاده دیپلمات های جوان قرار گیرد.
روحش متعالی و رضوان و غفران الهی ارزانی او باد.
والسلام علی یوم ولدت و یوم اموت و یوم ابعث حیا
