سینماسینما، امیرعلی نصیری

آقای ریپلی بااستعداد فیلمی پرهیجان (تریلر) روانشناسانه‌ای است بر اساسِ رمانی با همین نام نوشتهٔ پاتریشیا های‌اسمیت که در سال ۱۹۹۹ به کارگردانی آنتونی مینگلا ساخته شد. این فیلم موفق شد در ۵ رشته، از جمله بهترین موسیقی فیلم، بهترین فیلم‌نامهٔ اقتباسی و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد کاندیدای جایزه اسکار شود.
نمی‌دانم از عوارض افزایش سن است یا تماشای زیاد فیلم یا به‌قول جناب اصغر فرهادی بزرگ‌تر شدن بانک عاطفی، ولی اخیراً با تماشای هر فیلمی به یاد فیلم‌های دیگر می‌افتم؛ از این حیث، تماشای دوباره آقای ریپلی بااستعداد، برایم یادآور چند فیلم بود:
– بیمار انگلیسی، ساخته دیگری از همین کارگردان و از حیث رابطه مثلثی، تاریخی بودن فیلم و حضور دو بازیگر زن بلوند.
– ویل‌هانتینگ نابغه، نقش‌آفرینی دوباره مت دیمون در نقش یک آدم باهوش.
– درباره الی، به لحاظ غرق شدن دختر ایتالیایی و به‌دنبال دیکی گشتن.
– ماجرای آنتونیونی، پیاده‌روی در کوچه‌پس‌کوچه‌های ایتالیا (حتی فکر می‌کنم یک لوکیشن مشترک هم در هر دو فیلم هست).
– سرگیجه استاد هیچکاک، به‌خاطر تم معمایی – پلیسی فیلم و دو شخصیتی بودن مت دیمون.
در پایان من ماندم و این پرسش که آیا آقای ریپلی بااستعداد را به کتاب در دست تألیف «سینمای دههٔ نود» اضافه کنم یا نه؟