آنها به افسر کلانتری گفتند: همکلاسی ما چند روزی است که خوابگاه دانشگاه را ترک کرده و بازنگشته است. بلافاصله تحقیقات دراین‌باره آغاز شد و مأموران آگاهی تهران بزرگ با ردیابی‌هایی که انجام دادند، موفق به شناسایی عاملان آدم‌ربایی شدند و هفت متهم اصلی پرونده که پنج بنگلادشی و دو ایرانی بودند را دستگیر کردند.

دانشجوی بنگلادشی پس از رهایی در شکایتش به پلیس گفت: من در قم درس می‌خوانم. چند روز قبل یکی از هموطنانم مرا به یک میهمانی در تهران دعوت کرد اما خیلی زود متوجه شدم این نقشه‌ای برای ربودن من بوده است. آنها می‌دانستند پدرم مرد ثروتمندی است و می‌خواستند با این کار از پدرم 200 میلیون تومان پول بگیرند.
بعد از صدور کیفرخواست علیه متهمان، پرونده برای رسیدگی به شعبه ۱۲ دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد.
متهمان پای میز محاکمه رفتند اما این در حالی بود که شاکی وکیل خود را برای طرح دعوی به دادگاه فرستاده بود و درخواست خود را مبنی بر اشد مجازات برای تمامی متهمان خواستار شد.
در این جلسه که به ریاست قاضی تولیت و مستشاری قاضی ملکی تشکیل شده بود، یکی از متهمان که ایرانی بود ماجرا را به این شکل تعریف کرد: ما قصد آدم‌ربایی نداشتیم.شاکی قاچاقچی انسان است و با آوردن بنگلادشی‌ها به‌صورت غیر قانونی به ایران، کسب و کاری برای خودش درست کرده بود. یکی از متهمان پرونده که او در کارخانه‌ای در نزدیکی بنگاه پدر من کار می‌کرد سراغم آمد و گفت من می‌خواهم پولم را از این دانشجوی بنگلادشی بگیرم. او از برادرم پول گرفته بود تا وی را به ایران بیاورد اما وقتی برادرم منصرف شد و پولش را خواست وی گفته که پولش را پس نمی‌دهد. آن‌طور که من فهمیدم، این دانشجوی بنگلادشی 20 میلیون تومان از کسانی که می‌خواستند غیر قانونی به ایران بیایند دریافت می‌کرد و آنها را برای کار به کارخانه‌هایی که کارگرهای غیرقانونی و ارزان می‌خواستند معرفی می‌کرد.بدین ترتیب با او در میدان افسریه قرار گذاشتیم. وقتی آمد به او گفتم که باید پول را پس بدهی اما او قصد فرار داشت که اجازه ندادیم و سوار خودرویی کرده و به یک خانه بردیم. نه او را کتک زدیم و نه شکنجه کردیم و در این مدت نیز او به ما تنها 500 هزار تومان پول داد و چند روز بعد هم پلیس ما را دستگیر کرد.
پس از پایان محاکمه قضات وارد شور شدند تا برای این هفت متهم پرونده تصمیم‌گیری کنند.

17302