چندی پیش به رسم معلمی بر رفتار و عملکرد ستادهای مختلف درگیر در حوزه مدیریت کرونا اعم از مرکز مدیریت بحران شهرداری تهران، ستاد مبارزه با کرونای استان و شهر تهران و بلاخره ستاد ملی مبارزه با کرونا در کشور نمراتی را بر اساس ارزیابی هایم از ابتدا تا انتها طی یادداشتی در خبرانلاین ارایه کردم: چه نمره‌ای به مدیریت بحران کرونا می‌دهم؟
برخی از همکاران معتقد بودن بنده زیادی امتحان را سخت گرفته ام و می بایستی با کمی مساعدت نمراتم را لحاظ می کردم! نمرات بنده در تاریخ ۹۹/۲/۶ بشرح ذیل بود:
– کمیته ملی: نمره ۱۴/۰ ( با شرایط فعلی که پیش گرفته اند، به نظر می رسد نمره آخر ترم ۱۰/۰ یا مردودی)
– کمیته تهران: نمره ۴/۰ ( با شرایط فعلی بنظر می رسد اخر ترم هم مردودی)
– مرکز مدیریت بحران تهران: نمره صفر( آخر ترم حتی با پروژه و نمره کمکی ۲/۰ و مردودی)
متاسفانه امروز 17 خرداد 1399، منحنی های زیر به دستم رسید که حقیقتا هم بسیار ناراحت کننده بود و هم کمی به خودم در نمره دادن امیدوارترم کرد.
حقیقتا داستان چیست؟ آیا لحظه ای به عواقب این بیماری فکر کرده ایم؟ آیا در دوستان و اقوام افرادی که مبتلا بوده اند داشته ایم و سوال کرده ایم که چه بلایی بود و چه کشیدند؟ چقدر هزینه کردند؟
حتما خواهید شنید از مرگ بدتر بود، تمام پس اندازمان از بین رفت و تمام خانواده از نزدیک و دور گرفتار شدند و امروز همه از ما وحشت دارند! خوب چرا؟
قسمتی از این ملامت به ستادها و عملکرد ساده سازی «سریع» بحران در این اواخر به آنها بر میگردد که متاسفانه دیگر حوصله ای برای نوشتن و ارشاد به این عزیزان باقی نمانده، بیش از حد درباره مدیریت بحران کرونا، مسئولان و مردم نوشته ام؛ دیگر ممکن است اصلا خدای ناکرده بد برداشت شود!
ولی توجه به این منحنی ها یک پارامتر را بیش از مسایل دیگر به تصویر میکشد و آن رفتارهای انسانی در این بیماری است. توجه کنید!
بر اساس منحنی ها، بسیاری از کشورها با رعایت بهتر ضوابط قرنطینه و توصیه های فاصله گذاری اجتماعی توانسته اند بر مدیریت بهینه بیماری فایق بیایند ولی در مورد کشور ایران منحنی، اوج دومی را نشان می دهد که با قدرت بالاتری در حال ورود به کشور است!
آیا این به جز رفتارهای پر خطر ما چیز دیگری را بیان می کند؟ بنده در مقامی نیستم که به دیگران و مردم بگویم چه کنید و یا چه نکنید، ولی این هشدار را می‌توانم با صدای بلند به «مردم» عزیز کشورم و هموطنان ارجمندم اعلام کنم که رفتارها و بی توجهی خود ما کاملا و یقینا منجر به مرگ عزیزانمان خواهد شد. تبعاتی که فعلا از آنها بی خبریم و تنها باید به «مسئولان» گفت که این عادی سازی زود بود.
* استاد نمونه کشور در مهندسی سازه، زلزله و مدیریت بحران و بنیانگذار مقاوم سازی و مدیریت بحران کشور
