کسانی که مثل من، نیمی از عمر صدوبیست ساله‌شان را پشت‌سر گذاشته‌اند، قاعدتا زبان حالشان این است از قول لسان‌الغیب حافظ که:
گر تونمی‌پسندی، تغییر کن قضا را!
اگر تغییر قضا در خیالات بعضی، براندازی و ماجراجویی‌است، که با جرأت به محضرشان عرض کنم: کسانی که انقلاب می‌خواهند، جمع کنند و از این‌کشور بروند!(ندای زینب‌گونه!). آدم باید یا از دور و بری های پریان و جنیان منقلی ربع‌پهلوی باشد، که در بحبوحه‌ی مشکلات و شکایات اخیر،اراده و خواسته‌ی قاطبه‌ی ایرانیان را ندیده و نشنیده‌باشد، که وقتی پای غرور ملی و حفظ سرزمینی و ثبات و امنیت به میان آمد، در تشییع یک سردار، گفتند آنچه را باید می‌گفتند….و یا باید این‌قدر از مناسبات فعلی دنیای سیاست و اقتصاد پرت‌افتاده‌باشد، که در هیجان حنجره و مشت در خیابان، خیال کند که تغییر مورد نظرش را برآورده خواهد کرد.
… و اما اگر تغییر قضا چیزی غیر از آشوب و اغتشاش فضاست، عجالتا در همه‌ی دنیا راهی جز صندوق رأی نیست و اگر کسانی، صندوق رأی را در ایران، سوئیسی می‌جویند، باید چند دوره‌ی دیگر صبوری کنند.
ممکن است برخی بگویند که نافرمانی مدنی، اگر هم جزء حقوق مصرحه‌ی شهروندی نباشد، لااقل اعتراضی آرام و ناگزیر است. بسیار خوب! سؤال این است که بعد از این نافرمانی مدنی که گیرم به تحریم و یا سردی انتخابات بینجامد، نتیجه‌اش چه خواهد بود؟ عملی و زمینی بیندیشیم و از خیالات فضایی فاصله بگیریم؛ نتیجه خوب‌تر خواهد شد یا بدتر؟
خسته‌تان نکنم؛ در فضای موجود، یک سوم نمایندگان فعلی با مستمسک‌ها و یا اتهام‌ها رد صلاحیت شده‌اند. چهارسال آینده، فوقش آن‌است که خواهیم دید باز هم یک‌سوم «انتخابمان اشتباه بوده‌است!». طوری نیست؛ سعی خود را برای مجلسِ بعدتر خواهیم آزمود!
حتما بسیاری کسان، اکنون صاحب این قلم را به نفس گرم برآمده از جای نرم متهم می‌کنند؛ بکنند!… و اما آیا از میان گزینه‌های عمل‌گرایانه‌ی زمینی، ونه آرمان‌گرایی فضایی، راه دیگری دارند؟ پیشنهاد کنند. وانگهی! خروجی چهل‌ساله در نامزدی نمایندگی مجلس، همین است که می‌بینیم؛ یعنی همه‌جورش را دیده‌ایم.
… و اما در انتخابات پیش روی، که یک جناح خاص با تفکری شناخته‌شده، با عِده و عُده به میدان آمده و قاعدتا فتح مبینش از هم‌اکنون هویداست، وجه مبارکی نیز نهفته‌است: به نظرم این یکدستی و همنوایی، آزمون خوبی‌است در اداره‌ی دور بعدی کشور؛ بعد از این اختلاط و امتزاج اصلاحی و اعتدالی و اصولی و اخباری!
قاعدتا این بار، آنچه از مردی و زور میسر است، به میدان خواهندآورد. اگر همه‌چیز بهتر شد، فبها! مگر ما جز «بهتر» را می‌خواهیم؟…و اگر بدتر شد و یا چندان تغییری به میان نیامد؛ که ما عادت داریم!
23302
