وی که از سفره علمی و گهر بار پدر، حضرت آیه الله حاج شیخ کاظم دامغانی و نیز ازانفاس قدسیه آیه الله میرزامهدی اصفهانی و دیگر ستارگان و برجستگان حوزوی دوران خود بهره ها برده و توفیق همنشینی در درس و بحث با رموز شیعه همچون آیات عظام سیستانی و وحیدخراسانی ودیگر بزرگان علم را داشتند، از سویی و از سوی دیگر تحقیقات گسترده ایشان درپهنه ادب فارسی وادبیات عرب وتاریخ اسلام ، از ایشان شخصیت ممتاز و برجسته ای را بوجود آورده بود.
بارها به ویژه هنگامی که مرحوم آیه الله العظمی روحانی در دورانی کوتاه، مشهد مشرف بودند، هرگاه نام بیت مهدوی دامغانی به میان می آمد ایشان از ستارگان این خاندان سخن به میان می آوردند و ضمن تأسف از هجرت مرحوم دکتر احمد مهدوی، ایشان را مورد ستایش قرار می دادند و وی را ترویج دهنده و مدافع کیان مکتب اهل بیت ع و تشیع در دیار غرب بشمار می آوردند.
شیفتگی فوق العاده او نسبت به حضرت امام رووف( علیه آلاف التحیهوالثناء) و سلام و زیارت و اشک روزانه او از هزاران کیلومتر فاصله از این پهنه بهشتی روی زمین، سرانجام وی را در ماه و روزهای زیارتی امام رووف(ع) به لقای مولایش کشانید.
اینجانب رحلت این بزرگ مرد که سرمایه ای بزرگ برای حوزه ها و شیعه و مسلمانان بشمار می آمدند را به حضرت ولی عصر عج ، و مراجع عظام ، و حوزه های علمیه و نیز خاندان معظم مهدوی دامغانی تسلیت عرض می کنم . حشره الله مع محمدوآله الطیبین الطاهرین علیهم السلام. وَفَدَ علی ربً کریم.
