به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نووا یک قلعه لژیونر رومی در امتداد مرز امپراتوری بود که بخشی از Limes Moesiae در امتداد دانوب در Pametnicite در شمال بلغارستان را تشکیل می داد.
در سال ۸۶ پس از میلاد، استان Moesia تقسیم شد و نووا به همراه Durostorum به یکی از دو پایگاه لژیونر در مرزهای Moesia Inferior تبدیل شدند.
این قلعه برای اولین بار در قرن اول پس از میلاد ساخته شد و به عنوان پایگاه عملیاتی برای لشکرکشی‌های رومی‌ها علیه قبایل بربر در طول جنگ‌های داکیه تراژان در اوایل قرن دوم پس از میلاد و در طول لشکرکشی‌های موریس در بالکان در دوره بیزانس در قرن ششم تا هفتم پس از میلاد استفاده شد.
در چند دهه گذشته، این قلعه توسط محققانی از لهستان و بلغارستان، با پروژه فعلی توسط پروفسور پیوتر دایکزک از دانشگاه ورشو حفاری شده است.
در طول حفاری‌های این فصل، تیم یک ظرف ساخته شده از صفحات سرامیکی را پیدا کردند که در زیر زمین فرو رفته بودند و ساکنان قلعه از آن به عنوان «یخچال» برای نگهداری مواد غذایی استفاده می‌کردند.
در داخل ظرف، تیم تکه‌هایی از ظروف سرامیکی و تکه‌های استخوان پخته شده کوچک، علاوه بر زغال چوب و کاسه‌ای پیدا کردند که به نظر تیم ممکن است وسیله‌ای برای دور کردن حشرات بوده باشد.
در اوایل سال جاری، باستان شناسان در نووا نیز گنجینه ای از سکه ها را یافتند که از دوره یورش گوت ها در اواسط قرن سوم پس از میلاد تا آغاز سلطنت کنستانتین کبیر و همچنین کل آن در طبقات قرار داشت. رشته‌هایی از دیوارها و بقایای یک خانه رومی حاوی کورن‌ها، وزنه‌های ماهیگیری و قطعات ظروف سرامیکی نیز یافت شدند.
۲۲۷۲۲۷
