پاشو “الساندرو نستا” که مادرت منتظر است؛دلت می‌آید؟نکند لبخندش را همان موقعی که مادر رو کول می گرفتی فراموش کرده ای؟خودت گفته بودی تنهایش نمی گذاری.نکند این را هم یادت نمی آید؟اوایل همین هفته که افتتاحیه فیلم فجر بود سینمایی ها می گفتند که جای علی خالی است،ولی ما فوتبالی می گوییم کجا جایش خالی بود؟اصلا بدم می آید از این سینمایی ها.غر می زنند ستاره های فوتبال را… زمانی هم که بهتر از خیلی های شان باشی می گویند:«چه می خواهند این ورزشی ها از جان سینما؟فوتبال کم بود،آمده اند اینجا چه کار؟»آخ علی انصاریان.می دانی یاد چه روزی افتادم؟همان روز که از سر لج و لجبازی رفتی استقلال.
چه کاری بود پسر؟البته آن زمان ها مد بود.برای چزاندن مدیریت تیم،آری هان و آنهایی که با تو بد کرده بودند بهترین راه همین بود،رفتن به تیم رقیب.مثل همان کاری که مهدی هاشمی نسب کرد.ولی خودت هم قبول داری دیگر؛استقلال پرسپولیس نبود.حداقل برای تو! بارها هم گفتی پشیمانی و بارها هم گفتی مجبور بودی آن تصمیم را بگیری.بالاخره هر آدمی در طول زندگی تصمیماتی می گیرد که بعدها روی دستش می زند و می گوید:«کاش آن کار را نکرده بودم،کاش فلان اتفاق نمی افتاد و …» آقای انصاریان،رکورددار بخیه و رکورددار سر گذاشتن جلوی توپ،امید زیادی داشتیم که این بار نه فقط سر که کل بدنت را جلوی این ویروس لعنتی بگذاری،یک مقاومت جانانه بکنی و بلند شوی.
چه شد؟دلت طاقت نیاورد؟نتوانتستی مهرداد را تنها بگذاری و رفتی؟علی یک سوال؛پس مادرت چی؟بهت بگویم بی معرفت بدت نمی آید؟آخر آدم در روز مادر،مادرش را تنها می گذارد؟
شماره هشت فوتبال،آقای خواننده که فقط یک آهنگ خواندی( و دیدی استعدادش را نداری و بلافاصله کندی و خودت را خلاص کردی)اما در بازیگری شدی مثل دوران فوتبالت.علی هر چه می نویسم مدام چهره مادرت جلوی چشمانم هست.کاش این رفتنت هم فیلم بود و بعد از پایان این سکانس کارگردان یک کات می داد و دوباره سکانس و پلان بعدی.اما…اما این سکانس تلخ ترین سکانس زندگی ات بود.خودت نقش اول بودی و اتفاقا چقدر هم بد بازی کردی!
اصلا اجازه ندادی آن طور که مردم دوست دارند اتفاق بیفتد و پایان فیلم را طور دیگری تمام کردی.این رسمش نبود.قبول داریم نویسنده خودت نبودی،کارگردان هم همین طور،اما بازیگر که خودت بودی…علی؟مادرت را چه کار کنیم؟ازدواج نکرده بودی که تنها نشود،حالا در روز مادر….تنهای تنها…این بغض لعنتی اجازه نمی دهد.مادرت بی تو تنها و غریب است علی باور کن.
251 251
