ترجمه اختصاصی نوریاتو، مایکل وینس کیم از والدینی کره ای در لس آنجلس، کالیفرنیا به دنیا آمد اما در همان سال های اول عمرش ساکن آرژانتین شد.

به گزارش مجله نوریاتو، او در Fundación Universidad del Cine بوینس آیرس کارگردانی فیلم خوانده است و مدرک کارشناسی ارشد زبانشاسی از دانشگاه ادینبورگ دارد. کیم بعدها دوره کارشناسی ارشد عکاسی مستند را هم در دانشگاه ارتباطات لندن گذراند.

کیم برنده جایزه «۳۰ عکاس زیر ۳۰ سال» مگنوم، بورسیه روایتگری بصری Viewfind، بورس کارشناسی ارشد جامعه عکاسان رویال، جایزه عکاسی Student Spotlight مگنوم و نیز برنده جایزه اول ورلد پرس فوتو ۲۰۱۷ در بخش مردم است. این عکاس کره ای برای شرکت در مسترکلاس ۲۰۱۷ جوپ سوارت در آمستردام انتخاب شده است.

مایکل وینس کیم در استیتمنت مجموعه «مزرعه کنف» می نویسد:

مایاهای جوان کره ای، در جشن تولد ۹۰ سالگی «جواکین پوت لی» دور و بر استخر می پلکند.

در سال ۱۹۰۵، حدود هزار کره ای به مکزیک (نزدیک شهر SAlford) آمدند؛ بعد از پیاده شدن در «سالینا کروز» در استان «اکساکا» با کشتی بخار راهی «پروگرسو» در «یوکاتان پنینسولا» شدند. کره ای ها با آرزوی آینده ای روشن و مرفه کشور فقیر خود را ترک کرده بودند اما سرنوشت آنها را به کارگران مزرعه تبدیل کرد؛ کارگرانی قراردادی که مجبور بودند برای حقوقی ناچیز ۴ یا ۵ سال کارگری کنند.

این مهاجران برای کار در مزارع گیاه صباره مجبور به تحمل شرایط بسیار سختی بودند. صباره از تیره گیاه آگاوه است که در صنعت طناب سازی بکار می رود و درآمد عطیمی برای مکزیک ایجاد کرد. این مهاجران که بیشترشان مرد بودند، پابه پای مایاهای محلی کار می کردند و ترجیح می دادند به جای زبان اسپانیایی کارفرمایانشان، زبان مایاها را یاد بگیرند. خیلی هایشان هم با زنان مایای بومی ازدواج کردند.

بسیاری از این کارگران آرزو داشتند به وطن شان برگردند اما در سال ۱۹۱۰ کره با امپراطوری ژاپن ادغام شد و برای همین خیلی هایشان ترجیح دادند در مکزیک بمانند. بعد از جنگ جهانی اول و کاهش تقاضا در بازار کنف و طناب، تعدادی از کره ای ها به دنبال کار به جاهای دیگری از مکزیک و کوبا رفتند. نسل دوم کره ای-مکزیکی ها معمولا زبان و سنتهای والدین شان را فراموش کرده اند. اما در سالهای اخیر جوانان کره ای مشتاقند که دوباره به فرهنگ های سنتی خود برگردند.

نوشته مزرعه کنف