دارندگی و برازندگی؛ پول که باشد همه چیز مهیاست. مثلا می شود نیمِ بیشتری از بینی را در بیمارستان خصوصیِ زیبایی جا گذاشت،گونه ها را گل انداخت ،خط پیشانی ها را مرمت کرد،مو کاشت،و…
یکی باید کارگری کند و با حقوقی ناچیز هزینه زن و بچه و اجاره خانه و بیماری و… فراهم کند، یکی نمی داند پول هایش را چگونه و کجا دور بریزد.
فلان لباس مارک دار خارجی به فلان قیمت برای هاپوی خانم یا آقا ،تعویض پی در پی ساعت مچی مارک دار،بازنشسته کردن یک ماهه گوشی های موبایل آنچنانی و…
یکی با تورهای چند صد میلیون تومانی به چین، ژاپن، آفریقا، استرالیا و کره جنوبی می رود و دیگری اما سالهاست حتی نتوانسته به استان مجاور هم سفر کند.
برگردیم به اول مطلب، یکی برای دندان هایش به دندان پزشکی معروفِ همسایه-دبی- مراجعه می کند تا تنها برای روکش طلای دندان هایش پانصد میلیون تومان بپردازد یکی هم از ناچاری و نداری، دندانی که می شود ترمیم کرد را می کِشد.
نکته:چند سال پیش رییس وقت انجمن دندان پزشکی فارس گفت:مردم استان فارس به دلیل هزینه های سرسام آور ترمیم، به «دندان کشی» روی آورده اند؛حالا که اوضاع خراب تر است متاسفانه.
