خود فیلم درباره آشکار شدن محتوم پنهان‌ها است. ولو تدریجی؛ ولو اپیزود به اپیزود، و این سنت تاریخ است. ما به سنت تاریخ امیدوار و باورمئدیم. و اذا القبور بعثرت … تا سیه‌روی شود هر که در او غش باشد.
بسیاری از ما سینمایی‌نویس‌ها در این چند روز با نوشته‌های رسمی و مجازی‌مان کوشیدیم در حد بضاعت از خانه پدری دفاع کنیم. به این ماجرا افتخار می‌کنیم. اکنون نوبت جامعه سینمایی است تا از راه‌های مدنی، با قوه قضاییه وارد گفت‌وگو شود بلکه رفع توقیف حاصل آید.
سازمان سینمایی با صدور مجوز و درجه سنی و ممیزی و چانه‌زنی‌های مقتضی کارش را انجام داده. با انداختن توپ به سازمان و درخواست‌های بی‌کارکرد مانند استعفای مقامات وزارت فرهنگ قرار است چه مشکلی حل شود؟ در این مدت خود صنف سینما، به جز معدودی، ساکت‌ترین بخش ماجرا بوده‌اند.
اعضای خانه سینما! کارگردانان! فیلمنامه‌نویسان! تهیه‌کننده‌ها! بازیگران! لطفا با نگارش نامه به رییس قوه قضاییه و پیگیری مجدانه آن، وارد گفت‌و‌گویی فرهنگی با بخش قضایی حاکمیت شوید و اجازه ندهید فاصله بین جهان فرهنگ و قدرت قضایی، با نجواهای خناسان جناحی، پر شود.
وارد میدان شوید و از همکارتان و اثرش که فخر سینمای ایران است، حمایت کنید. برکت این حمایت، در آینده برای خودتان هم تداوم دارد. عافیت‌طلبی امروز، بی‌عاقبتی فردا است. بسم الله …
* کارشناس و منتقد سینما
* منتشر شده در کانال شخصی
