ترجمه اختصاصی نوریاتو: چطور سبک عکاسی مخصوص خودم را پیدا کنم؟ این سوالی است که برای هر عکاسی که سعی می‌کند تصاویر خودش را بهبود ببخشد پیش میاید. جواب دادن به این سوال کار سختی نیست چون در ابتدا اصلا نمی‌دانید معنی این سوال چیست. برای برخی عکاس‌ها سبک برابر است با اینکه یک نفر چطور تصاویر خودش را ویرایش می‌کند.
این افراد دچار مشکل می‌شوند و اغلب به دنبال این هستند که بفهمند عکاس مورد علاقه خودشان چگونه با یک سبک خاص عکاسی می‌کند. هنگامی که یکی عکاسی را شروع می‌کند با گرایش‌هایی که به وجود آمده‌اند و از بین رفته‌اند آشنا نیست، عناصر خاص زبان بصری که آمده‌اند و رفته‌اند را نمی‌شناسد و یا سبک‌های هنری بی‌محتوایی که مدتی روی بورس بوده‌اند و حالا از بین رفته‌اند را نمی‌شناسد.
البته این مشکلات برای همه ما پیش آمده است. با وجود تمام نکات ریزی که این کار دارد، برای پیدا کردن سبک عکاسی مخصوص خودتان، باید بدانید که سبک عکاسی چه معنایی دارد.
سبک چیست؟
سبک عکاسی مخصوص خودتان چیز خاصی نیست. چیزی نیست که شما تصمیم بگیرید داشته باشید یا نداشته باشید. در مقابل باید به این فکر کنید که سبک عکاسی یک جعبه ابزار است. جعبه ابزاری که در گذر زمان بهبود یافته است و ابزارهایی بیهوده آن با ابزارهای بهتری جایگزین شده‌اند.
وقتی یک معمار اولین کار خودش را آغاز می‌کند، او این کار را با تعداد کمی از ابزارهایی که احساس می‌کند نیاز دارد شروع می‌کند. در نهایت وظایفی به او محول می‌شود که ابزار موردنیازش را ندارد. او متوجه این موضوع می‌شود و ابزارهای بیشتری را به مجموعه خودش اضافه می‌کند. در طول این مسیر او ابزارهای کاربردی‌تر و بهتری را برای انجام همین وظایف پیدا می‌کند و به همین خاطر ابزارهای قدیمی خودش را در طول زمان تعویض می‌کند.
مطالعه بیشتر: عکاسی فاین آرت چیست؟
در نهایت پس از کوبیدن هزاران میخ و ساختن هزاران دیوار او یاد می‌گیرد که چطور کارها را به روش خودش انجام دهد. موثر و با سبک خاص و زیبایی مخصوص به خودش. او استاد این کار می‌شود و به چیزهایی که بلد است تکیه می‌کند.
سبک عکاسی مخصوص هم همینطور است. این موضوع دقیقا مانند پروسه استاد شدن است. جعبه ابزار شما فقط چیزهایی مانند دوربین، لنز و سه پایه نیست، صرفا انتخاب تون آبی یا قرمز نیست و ارتباط زیادی به انتخاب تصاویر واضح یا تار از طرف شما ندارد.
سبک عکاسی مخصوص هر فرد بیشتر انتزاعی است. این موضوع به چیزی که از آن عکس می‌گیرید، نحوه عکس گرفتن و دلیل عکاسی شما بستگی دارد. آیا از منظره بیشتر از صحنه‌های خیابانی عکاسی می‌کنید؟ پرتره را به عکس‌های خیابانی ترجیح می‌دهید؟ چطور از این صحنه‌ها عکاسی می‌کنید؟ عریض؟ بسته؟ انتزاعی؟ چرا این انتخاب کرده‌اید از این صحنه‌ها عکاسی کنید؟ و چرا تصمیم گرفته‌اید آن را به این روش انجام دهید؟
مطالعه بیشتر: آلفرد هیچکاک در عکس
پاسخ این سوال‌ها دلیل پیدایش سبک عکاسی است. بنیان جعبه ابزار شما!
به ارزش‌های شما در زندگی برمی‌گردد
برای من عکاسی به دو چیز بستگی دارد: ماجراجویی و مینیمالیسم.
اولین دوربینی که داشتم را نامزد سابقم به من هدیه داد. ما در مورد این صحبت کرده بودیم که ماجراجویی بیشتری در رابطه‌مان لازم داریم و دوربین بهانه خوبی بود تا سطح دنیا را بگردیم و این ماجراجویی‌ها را ثبت کنیم. من از آن زمان تا به امروز در حال دنبال کردن تجربیات جدید بوده‌ام.
از طرفی من یک مینیمالیست هم هستم. من ارزش زیادی برای چیزهایی که وارد زندگی خودم میکنم قائل هستم. به همین دلیل در یک سطح فنی تر در تصاویرم، من خیلی سخت تلاش میکنم تا صحنه‌های ساده‌ای را وارد تصاویر خودم کنم. صحنه‌هایی که فقط یک نقطه کانونی دارند، بلافاصله قابل درک هستند و برای پیداکردن معنی در آن‌ها نیاز به انتزاع زیادی نیست.
من این کار را میکنم چون ارزش زیادی برای زمان خودم قائل هستم و در نتیجه به زمان شما نیز اهمیت می‌دهم.
البته مانند همه موضوعاتی که در عکاسی وجود دارد این موضوع هم فقط یک راهنما است نه یک قانون ولی در عین حال زمان زیادی از من گرفت. من برای دست یافتن به سبک عکاسی مخصوص خودم زمان زیادی را برای تمرین صرف کردم و بیشتر از صدها هزار فریم عکس گرفتم که از آن‌ها راضی نبودم. من تا به امروز و احتمالا تا ابد مشغول کار کردن روی این سبک هستم. وضعیت جعبه ابزار من در حال حاضر به این صورت است و قرار است تا آخرین روز کاری من تغییر کند.
مطالعه بیشتر: هنر نگاه کردن
همه چیز با الهام گرفتن آغاز می‌شود
با چرا شروع کنید و از دنیای درونی یا بیرونی خودتان آنقدر الهام بگیرید تا پاسخ را پیدا کنید. مشکل اکثر تازه‌کارها که در برخی از آن‌ها تا پایان دوران حرفه‌ای هم ادامه می‌یابد این است که نمی‌دانند چه چیزهایی را نمی‌دانند. مکان‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها الهام بگیرید و موضوعات زیادی وجود دارند که می‌توانند روی عکاسی شما تاثیر بگذارند.
فقط به اینستاگرام فکر نکنید. نگاهتان را بازتر کنید. عمیق‌تر نگاه کنید.
تا می‌توانید خودتان را در معرض الهام و ایده قرار دهید و از چیزهایی که دوست دارید یادداشت برداری کنید. ممکن است داستان بچگی‌های شما باشد. ممکن است تاثیر بصری فیلم مورد علاقه‌تان باشد یا نقل قولی از یکی از نزدیکان.
چطور می‌توانید تجربه زندگی خودتان را تبدیل به عکس کنید؟
روی چرا تمرکز کنید تا همه مشکلات حل شوند. تمام موضوعات دیگر مانند تجهیزات، تنظیمات و پردازش نهایی پس از اینکه چرایی کار خودتان را متوجه شدید آسان‌تر خواهد شد. البته به چیزهای دیگری که الهام‌بخش شما هستند هم نگاه کنید. تکنیک‌های زبان بصری، پالت رنگ‌ها، بوکه، فاصله کانونی، صحنه‌های بزرگ، صحنه‌های کوچک، فیلم‌ها و…. همه این‌ها نقش خاصی در شکل‌گیری سبک عکاسی مخصوص یک نفر دارند.
مطالعه بیشتر: مسترکلاس مایکل کوهن
وضوح ترکیب
پس از اینکه خودتان را در الهام غرق کردید و یک لیست از چیزهایی که دوست دارید و از آن‌ها الهام می‌گیرید تهیه کردید، آن‌ها را در یک ترکیب معنادار ترکیب کنید. کاری کنید ایده‌هایتان معنی بگیرند. برای خودتان قاعده‌های کلی تعیین کنید که براساس آن پیش بروید. حتی اگر آن‌ها را بنویسید و هیچ استفاده‌ای از آن‌ها نکنید، هنگامی که مشغول عکاسی باشید، در ناخودآگاه شما خواهند بود.
هنگامی که موضوعاتی که به شما الهام می‌دهند را مشخص کردید، پیداکردن و ساختن این تصاویر در دنیای واقعی آسان‌تر خواهد بود.
اینکه از سبک عکاسی مخصوص خودتان یک تابلوی الهام بسازید ممکن است احمقانه به نظر برسد. ممکن است خیلی عجیب به نظر برسد که بنویسید چون سگ خودتان را گم کرده‌اید پس دوست دارید از حیوانات عکاسی کنید. اما هنر اجرای این ایده‌ها در دنیای واقعی و ترکیب آن‌ها به شما وضوحی را می‌دهد که اکثر عکاس‌های دیگر نخواهند داشت. هنگامی هم که یکی از شما می‌پرسد چرا عکاسی می‌کنید؟ شما یک جواب دندان شکن خواهید داشت که احساس خوبی به شما می‌دهد و آن‌ها را وادار می‌کند تا در مورد تصاویر خودشان هم فکر کنند.
هنر تجربه
هنگامه که سبک خودتان را ترکیب کردید، به سخت‌ترین قسمت کار می‌رسید. قرار دادن خودتان در فضای کار و تست کردن سبک عکاسی مخصوص خودتان. در ابتدا به تنهایی تا می‌توانید برای کار کردن روی آن وقت بگذارید ولی در نهایت باید با افراد دیگر هم این کار را انجام دهید. چون هنر تا زمانی که آن را به اشتراک نگذارید هنر نیست. و فیدبک هم تا زمانی که یکی دیگر در مورد کارهای شما نظر ندهد، وجود نخواهد داشت.
بله ترسناک است. مردم ممکن است از این سبک عکاسی مخصوص خوششان نیاید ولی اگر خودتان آن را دوست دارید ممکن است برای آن‌ها ساخته نشده باشد که اصلا مشکل خاصی نیست. برای مردمی که عکس‌های شما را دوست دارند، ممکن است این تصاویر بهترین تصاویری باشند که دیده‌اند. این دقیقا دلیلی است که باید کارهای خودتان را به اشتراک بگذارید. چون در غیر این صورت هیچکس از وجود چنین عکس‌های فوق‌العاده‌ای باخبر نمی‌شود.
مطالعه بیشتر: نگاهی کوتاه به تاریخ طولانی عکاسی
چیزی که باعث شده است من عاشق این مرحله باشم، بی‌نظمی تجربیات است. اگر فقط یک آزمایش است، پس موقتی است. باید اینطور باشد. این بدان معنی است که می‌توانید آن را از بین ببرید یا آن را به چیز دیگری تبدیل کنید. اما در عین حال بدین معنی است که اگر این روش موفق باشد می‌توانید آن را خیلی بهتر کنید.
این خیلی ضروری است که هر فرد خلاقی زندگی را به این صورت می‌بیند. اینکه باید شجاعانه یک موضوع جدید را حتی اگر ترسناک باشد امتحان کند. تغییر تنها متدی است که به رشد منتهی می‌شود.
ارزش تکرار
هنگامی که شما آزمایش‌های خودتان را انجام دادید، به اندازه کافی تجربه کسب کردید، تجربیاتی که از سبک عکاسی مخصوص خودتان داشته‌اید را به همه نشان دادید و هم شما و هم دیگران از آن خوششان آمد، آن را تصفیه کنید. کمی بیشتر روی آن وقت بگذارید. تلاش کنید بهتر و بهتر شوید چون دقیقا همینجا است که یک معمار تازه‌کار را تبدیل به یک استاد می‌کند.
همینجاست که شما می‌توانید کمال را در کیفیت کارهای خودتان ببینید. اتصالات نرم و خطوط عمودی کامل. پس از استادشدن در چیزی است که می‌توانید کمال را در کارهای افراد دیگر ببینید و آن را به ایده‌های خودتان بیافزائید.
دوباره شروع کنید
به دلیل اینکه خلاقیت بالا و پائین دارد بعضی وقت‌ها باید همه چیز را کنار بگذارید و دوباره شروع کنید. برخی اوقات لازم است که کارهای فوق‌العاده‌ای که لازم است در آینده انجام دهید را تولید کنید. این موضوع کاملا اوکی است. چون این موضوع فقط یک تجربه است.
درنهایت جعبه‌ابزار شما ممکن است خیلی بزرگ باشد. حتی ممکن است جعبه ابزارتان به خوبی چیده شده باشد. ولی دقیقا مانند خلاقیت محتویات آن همیشه تغییر می‌کند.
نوشته چطور سبک عکاسی مخصوص خودم را پیدا کنم؟ اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.
