رکود اغلب با یک کاهش کوچک در فعالیت های اقتصادی آغاز می شود و بعد به تدریج عمیق تر شده و طی چند ماه تاثیرات ثانویه و بیشتر آن بر اقتصاد نمایان می گردد.
ولی کاهش چرخه تجارت در حال حاضر شرایط متفاوتی دارد. از نظر اندازه و شروع ناگهانی، هیچ همتایی برای آن از پایان جنگ جهانی دوم وجود نداشته است.
شوک اولیه شیوع ویروس کرونا و بسته شدن اکثر سیستم های حمل و نقلی و تجاری بسیار گسترده و ناگهانی بوده است.
هیچ آمار دولتی در مورد این کاهش بزرگ در فعالیت‌های اقتصادی تا حالا ثبت نشده است. ولی اگر صنعت نفت را نماینده ای برای تقاضای اقتصادی بدانیم، به نظر می رسد مصرف حدود ۱۰ میلیون بشکه در روز یا معادل ۱۰ درصد طی یک ماه کاهش یافته باشد.
در ۱۹۴۵، ترخیص سربازان و انتقال از دوره جنگ به دوره صلح باعث شد تولید صنعتی ۳۰ تا ۳۵ درصد طی ۱۲ ماه کاهش یابد.
اطلاعات فدرال رزرو نشان می دهد در رکود سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۵ تولید صنعتی آمریکا ۱۵ درصد طی ۲۰ ماه پایین آمد.
در ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹، تولید صنعتی آمریکا ۲۰ درصد نسبت به قبل از رکود سقوط کرد ولی این کاهش طی ۱۸ ماه صورت گرفت.
ولی رکود فعلی سریعترین رکود از ۱۹۴۵ است و از نظر اندازه و شروع ناگهانی بیشتر شبیه به رکود دهه ۱۹۳۰ و ورشکستگی های شدید تجاری در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ می ماند.
رکود های مالی شبیه به اپیدمی هستند. از شکست یک بخش تجاری آغاز شده و بعد به سایر سیستم ها سرایت می کنند. رکود ها در اقتصاد از طریق تغییرات واقعی در جریان هزینه ها و درآمدها مثل فروش، سفارشات،اشتغال، دستمزدها و بدهی ها منتقل می شوند.
در اکثر موارد، شکل و ساختار شبکه مالی و عکس‌العمل آن در برابر شوک اقتصادی تعیین‌کننده بزرگی رکود است نه اندازه و مقیاس اختلال اولیه. برخی شوک های بزرگ باعث هیچ رکودی نشده‌اند ولی گاهی یک شوک کوچک باعث یک رکود تجاری بزرگ شده است.
در مورد شوک فعلی، پاسخ بانک‌های مرکزی و وزرای دارایی سریعترین در تاریخ بوده است و می تواند به جلوگیری از تاثیرات ثانویه و بعدی این بحران کمک کند.
ویروس کرونا و اقداماتی که برای جلوگیری از شیوع آن انجام شده باعث یک تعطیلی اقتصادی شده که طی ۹۰ سال گذشته بی سابقه بوده است. حالا بانک های مرکزی و دولت ها باید به همین نسبت اقدامات بی‌سابقه‌ای برای حمایت از اقتصاد در پیش بگیرند تا تجارت و حمل و نقل به شرایط عادی بازگردد.
