ترجمه اختصاصی نوریاتو: “از زمانی که من نقاشی “نمایی از دلفت” را در یک موزه در لاهه دیده‌ام، می‌دانستم که زیباترین نقاشی دنیا را دیده‌ام.”
این نقل قولی است از مارکل پروست در مورد “نمایی از دلفت” یوهانس ورمیر. این نویسنده به اندازه‌ای تحت تاثیر قرار گرفته بود که از آن در رمان مشهور خودش “در جستجوی زمان از دست رفته” هم از آن استفاده کرده است.
این نمای باشکوه از شهر دلفت همیشه به عنوان یکی از باشکوه‌ترین کارهای ورمیر شناخته شده است. در اواسط قرن نوزدهم، این نقاشی الهام‌بخش منتقد فرانسوی تئوفیل توره شد تا ورمیر را دوباره کشف کند.
مطالعه بیشتر: کمک‌های لوئی داگر به پیشرفت عکاسی
نمایی از دلفت – یوهانس ورمیر، حدود ۱۶۶۰
ما در این نقاشی دلفت را از جنوب آن می‌بینیم. یک ساعت کوچک روی دروازه اسکیدام نشان می‌دهد که ساعت کمی از ۷ گذشته است. ما در اینجا تعامل نور و سایه، آسمان ابری زیبا و بازتاب آن را در آب می‌بینیم. باد خیلی آرامی می‌وزد و شهر کاملا آرام است.
این عکس تقریبا از جایی که ورمیر هنگام کشیدن نقاشی ایستاده بود گرفته شده است. عکس از آدلهید رچ
مطالعه بیشتر: موزه گوستاو مورو
چیزی که خیلی جالب است این است که امروز هم نمای دلفت از جایی که ورمیر برای کشیدن این نقاشی ایستاده بود، هیچ تفاوتی با نمای این شهر در قرن ۱۷ ندارد. محدوده این رود که توسط ورمیر به تصویر کشیده شده است، در سال ۱۶۱۴ گسترش یافت تا به شکل یک استخر مثلثی درآید و به عنوان یک بندرگاه برای دلفت مورد استفاده قرار گیرد. بخش زیادی از این منظره را دروازه‌های اسکیدام و روتردام فراگرفته است. برج کلیسای قدیمی را می‌توانید در دور دست‌ها و روی خط افق سمت چپ این تصویر مشاهده کنید درحالی که نور آفتاب روی کلیسای جدید می‌تابد.
نمایی از دلفت – یوهانس ورمیر، حدود ۱۶۶۰
ورمیر حدود ۵۰ نفر را در نقاشی خودش به تصویر کشیده است. ۶ نفری که در پیش‌زمینه این نقاشی قرار دارند طبق موقعیت اجتماعی که دارند لباس پوشیده‌اند. سه نفری که کنار کشتی لباس مد روز مشکی پوشیده‌اند در حالی که زن‌ها لباس‌های ساده‌تری دارند که مخصوص رعیت‌ها از آن استفاده می‌کردند. شما می‌توانید آن‌ها را با دامن و کت مشکی و روسری سفید ببینید.
ورمیر هنگام کار روی این نقاشی دانه‌های شن را با رنگ‌های خودش ترکیب کرده است تا به یک بافت خاص و افکت سه بعدی دست یابد. یک آزمایش روی تصویر مشخص کرده است که شن به رنگ آجری روی قاب‌های پنجره ساختمان بلند سمت چپ نیز اضافه شده است و باعث شده است سطح رنگ کیفیت بازتابی بهتری داشته باشد.
مطالعه بیشتر: چرا فقط ۱۰ درصد از مردم تئاتر می‌بینند؟
علاوه بر این ورمیر از اتاق تاریک (کمرا آبسکورا) نیز برای کشیدن نمایی از دلفت استفاده کرده است. همین باعث شده این نقاش بتواند روی تک تک زوایای صحنه تمرکز کند. او در نمایی از دلفت جزئیاتی را به تصویر کشیده است که ممکن نبوده است با چشم غیرمسلح بتوان آن ها را دید.
کمرا آبسکورا یک عبارت نوری طبیعی است که هنگامی که تصویر یک صحنه در پشت دیوار از طریق یک سوراخ کوچک به صورت برعکس و سر و ته روی سطحی در روبروی آن تابانده می‌شود. محیط اطراف تصویر تابانده شده باید تا حدود زیادی تاریک باشد، به همین دلیل اکثر آزمایشات اولیه‌ای که با استفاده از کمرا آبسکورا انجام می‌شد در اتاق‌های تاریک یا داخل یک جعبه اتفاق می‌افتاد. استفاده از کمرا آبسکورا به کمک یک لنز که در دهانه آن قرار می‌گرفت، در نیمه دوم قرن ۱۶ فراگیر شده بود و به عنوان یک وسیله کمکی در نقاشی و طراحی از آن استفاده می‌شود.
این نقاشی هم اکنون در موزه مائریتشویس لاهه نگه‌داری می‌شود.
نوشته یوهانس ورمیر – نمایی از دلفت اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.
