با این تفاسیر احتمالا با خود می‌گوید که ای کاش انسان هنوز هم در دوران طلایی بود هرگز به عصر آهن و سختی و دروغ نمی‌رسید. اما همین جا از شما می‌خواهیم از این رویاپردازی بیرون بیایید و به اصل مطلب ما برگردید که به سال‌هایی اشاره دارد که سفرهای هوایی در اوج خود بوده‌اند. البته بدون شک با پیشرفت هر چه بیشتر علم و فناوری، شاهد حضور هواپیما‌های پیشرفته‌تری در جهان هستیم که هر کدام ویژگی‌های منحصربه فرد خود را دارند و تماما در راستای سهولت بیشتر زندگی انسان طراحی و عرضه می‌شوند.
به طور مثال می‌توان به ساخت و استفاده از هواپیما‌های بدون پنجره در خطوط هواپیمایی امارات اشاره کرد. کابین‌های جدید هواپیما‌های خطوط هوایی امارات که بسیاری آن را خارق العاده و باورنکردنی می‌دانند در قسمت درجه یک هواپیما قرار داشته که از کف تا سقف آن‌ها با در‌های کشویی و ویژگی‌های با تکنولوژی بالا مجهز شده است. این «پنجره ها» از تکنولوژی دوربینی فیبر-اپتیک لحظه‌ای برای تهیه تصاویر مجازی دنیای بیرون استفاده خواهند کرد. به جای نمای واقعی و قابل لمس ابر‌ها و آسمان، با استفاده از این پنجره‌های مجازی جدید، مسافران می‌توانند از نما‌ها و تصاویر منعکس شده از دنیای بیرون و در حال گذر اطراف خود به شیوه‌ای شبه واقعی دیدن کنند.
یا حتی Airlander ۱۰ که بزرگترین هواپیمای جهان است و قرار است جای هتل‌های لوکس را بگیرد. ایرلندر ۱۰ که به «قلندر پرنده» هم شهرت دارد علیرغم داشتن ظاهر غیرمعمول، توسط کمپانی «وسایل‌نقلیه هوایی هیبریدی» ساخته شده و با طراحی داخلی بسیار زیبای خود قرار است به رقیب سرسختی برای هتل‌های لوکس و کشتی‌های کروز دریایی تبدیل شود. بزرگترین هواپیمای جهان با ۴۶ متر پهنا و اتاق‌خواب‌های باشکوه و مجلل، کافه‌ای در ارتفاعات و کف شیشه‌ای که چشم‌انداز ۳۶۰ درجه‌ای از آسمان را برای مسافران مهیا می‌کند، بدون شک تجربه‌ای بی‌نظیر و خاطره‌ای ماندگار برای افرادی خواهد بود که پول کافی برای خرید بلیط این هتل هوایی را دارند.
اما با صرف نظر از تمامی این هواپیما‌های جدید و تکنولوژی‌های مدرن، چند دوره در طول تاریخ سفرهای هوایی وجود دارند که به عنوان «دوران طلایی سفرهای هوایی» شناخته می‌شوند. ما در زیر آن‌ها را معرفی کرده‌ایم.
۱۹۳۲–۱۹۴۱: کاخ‌های پرنده
طراحی داخلی آن‌ها مواردی همچون صندلی‌های جداگانه مسافران، فضای انحصاری غذاخوری برای هر مسافر، سالن استراحت و در برخی موارد، کابین‌هایی با تخت خواب‌هایی در اندازه استاندارد و خدمات فردی متعدد را شامل می‌شد.
کشتی‌های هوایی بسیار بزرگ‌تر از هواپیما‌های مسافربری جدید بودند به این خاطر که به باند اختصاصی برای پرواز نیاز نداشتند. Graf Zeppelin و Hindenburg غول‌های هوایی بودند که در سال ۱۹۳۲ میلادی، سفر هوایی لوکسی برای مسافران خود از آلمان به آمریکای جنوبی را آغاز کردند. از سال ۱۹۳۶ میلادی نیز سفر به آمریکا آغاز شد.
اما کشتی‌های پرنده بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم به طور کلی از صحنه روزگار حذف شدند و دیگر هرگز ساخته نشدند. اما در عوض، هواپیمای مسافربری پروانه‌ای داگلاس دی‌سی-۴ که سفر با آن‌ها به لحاظ اقتصادی به‌صرفه‌تر بود جایگزین آن‌ها شدند.
اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰ میلادی –وقتی سفر هوایی پا به سن گذاشت
همه پرواز‌ها در آن زمان فقط یک کلاس و امکانات مساوی داشتند که با امکانات لاکچری پرواز‌های فرست‌کلاس کنونی برابری داشت. جالب اینجا است که همه مسافران در این پرواز‌ها لباس‌های مخصوص می‌پوشیدند.
افراد پولدار، باکلاس، تاجرها، دانشجویان و گردشگران در آن زمان از هواپیما برای سفر استفاده می‌کردند. هواپیما خیلی زود توانست جای قطار و کشتی را برای تاجران و افرادی که برای شغل خود مجبور به سفر بودند، بگیرد.
البته هواپیما‌های پیستونی سروصدای زیاد و گاهی لرزش‌های خفیفی در داخل کابین داشتند. آن‌ها از نظر مکانیکی خیلی قابل اعتماد نبودند. سیستم ردیاب، کمک‌های نشستن هواپیما و قابلیت‌های پیش‌بینی آب‌وهوا بسیار ابتدایی و ساده بودند. شرایط آب‌وهوایی زمستان باعث کنسل شدن بسیاری از پرواز‌ها می‌شد. هواپیما‌ها ابتدایی بودند: هیچ جایی برای حمل بار و ساک مسافرین وجود نداشت. سیستم رزرو کاغذی بودند که باید به صورت دستی پر می‌شدند. برای گرفتن ساک خود باید صبر می‌کردید تا باربر فرودگاه آن‌ها را با چرخ دستی به کانتر بیاورد و شما چمدان خود را با ارایه رسید و انعام دریافت کنید.
سال ۱۹۵۸ و اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی – انقلاب هواپیمای جت
در آن زمان بخش درجه یک و دو نیز به هواپیما اضافه شد که فرست کلاس در جلوی هواپیما بود. عکس‌های قدیمی این دوره بیشتر به بخش درجه یک هواپیما تعلق دارند که مهمان‌دار‌ها را در حال سرو کباب و نوشیدنی‌های خنک نشان می‌دهند.
هنگامی که در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی، نخستین مدل‌های جت عرضه شدند، پرواز‌های قابل اعتماد و سریع رونق بسیاری پیدا کرد. ترافیک هوایی زیاد شد و کشور‌های بیشتری به این فناوری مجهز شدند.
اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی – هواپیما‌های جامبو، تخفیف‌های باورنکردنی
بهای بلیت هواپیما همیشه ثابت بود، اما برخی از شرکت‌های هوایی وجود داشتند که به مسافران دایمی خود تخفیف‌های بسیار خوبی برای سفرهای خارجی اعطا می‌کردند.
البته در همین دوران، هواپیما ربایی نیز بسیار زیاد شد به طوری که فقط در سال ۱۹۶۹ میلادی ۸۲ مورد هواپیما ربائی گزارش شده بود. همچنین پس از چندین سال هم شرکت‌های هوایی خدمات اکونومیک خود را کاهش دادند و آن را تا سطح هواپیما‌های قدیمی پایین آوردند.
۱۹۷۶–۱۹۷۸ – پرواز‌های اصلی
فردی لیکر شاهکار انقلابی خود یعنی «ترن آسمانی» (Skytrain) را در سال ۱۹۷۷ میلادی عرضه کرد. این هواپیما اقیانوس پیما بود، اما حضورش در خطوط هوایی دوام چندانی نداشت و خیلی سریع کنار گذاشته شد.
کنکورد نقطه اوج پرواز‌های آن زمان به شمار می‌رفت. اما نویز، محدودیت‌های خط تولید و مسایل اقتصادی باعث شدند تا کنکورد‌ها از بسیاری از خطوط هوایی کنار گذاشته شوند. هزینه زیاد سوخت این هواپیما نیز از دیگر دلایل طرد شدن آن بود.
دهه‌های ۱۹۷۸–۱۹۸۰ – مقررات‌زدایی
قانون زدایی کردن خطوط هوایی در سال ۱۹۷۸ میلادی در آمریکا باعث شد تا هر خط هوایی قیمت ویژه خود را برای پروازهایش تعیین کند. شرکت‌های هوایی تقریبا خودسرانه عمل می‌کردند، اما در همان دوران، بیشترین نوآوری‌ها صورت گرفت. پرواز‌های بین المللی یا پرواز‌های کم هزینه راه اندازی شدند.
زمان حال – بهترن و در عین حال، بدترین زمان
سفرهای مستقیم و بدون توقف در مسیر‌های طولانی و تکتنولوژی‌های عجیب و جالب چیزی نیست که بتوان به آن بی اعتنا بود.
همه این‌ها در حالی است که قیمت بلیط‌های پرواز در زمانه کنونی بسیار بالا و متغیر است و اغلب مسافران بخش عادی هواپیما با صندلی‌ها تنگ و فضای کم مواجه هستند.
