طلاق دوستانه، نوعی خداحافظی بی‌پایان! واژه طلاق به معنای رها شدن و به اصطلاح پایان زندگی مشترک از سوی زن و شوهر است. همان‌گونه که پیوند بین افراد طبق آیین و قراردادهای رسمی و اجتماعی برقرار می‌شود، چنان چه دوطرف نتوانند به دلایل گوناگون با هم زندگی کنند طبق مقررات و ضوابطی از هم جدا می‌شوند. اصولا طلاق دوستانه و ارتباط پس از طلاق دو کلمه و رفتار متعارض است.

در روان شناسی طلاق، علل زیادی موجب جدایی همسران می‌شود از جمله کم شدن گذشت و فداکاری دو طرف، معترض بودن به یک سری رفتارهای طرف مقابل، اعتیاد و گاهی ارتباط همسر با نفر سوم. ما در اصطلاحات حقوقی طلاق، واژه طلاق توافقی را داریم اما طلاق دوستانه واژه جدیدی است که همچون ازدواج سفید از سوی بیگانگان در سطح افکار عمومی و متاسفانه توسط برخی شخصیت‌های الگو در حال رواج است و این کاملا مغایر فرهنگ و دین ماست.

ما طلاق دوستانه نداریم چراکه اگر قرار است طلاق، پایان زندگی مشترک باشد با ارتباط پس از طلاق کاملا مغایر است و نشان دهنده تردید فرد در تصمیم به جدایی از شریک زندگی‌اش است و نوعی خداحافظی بی‌پایان محسوب می‌شود و تکلیف فرد با خودش مشخص نیست که بالاخره در این رابطه متعهد است به تامین عاطفی، مالی و … یا خیر؟

درباره خانم‌ها اگر قرار باشد رابطه‌ای قطع شود، دیگر ارتباط پس از آن حتی در حد تلفن آیا نیاز به رابطه عاطفی را تقویت نمی‌کند و آیا این خانم با این وابستگی می‌تواند به ازدواج مجدد و مشخص شدن تکلیف زندگی‌اش فکر کند؟ تکلیف فرزندان در این ارتباط بی‌مرز و بی‌مسئولیت والدین که گویا خودشان را فقط از ماحصل زندگی دو نفره که مراقبت و تعهد در قبال فرزندان است، رهانیده‌اند و هنوز درگیر ارتباطات عاطفی یکدیگر هستند، چیست؟

در مشاوره ترمیم روابط زناشویی گاهی به زوج‌ها توصیه می‌ شود به طور موقت از هم جدا زندگی کنند مثل سفر رفتن و در این حالت شرایط پس از طلاق را برای خود ملموس کنند تا شرایط واقعی را که زندگی‌شان پس از طلاق درگیر آن می‌شود درک کنند و بعد ببینند تصمیم عاقلانه‌ای است یا خیر؟ و این شامل تبادلات عاطفی همسران، تعهد در قبال فرزندان، مسائل مالی، ملاقات با فرزندان و … می‌شود.

در هر صورت
ادامه ارتباط پس از طلاق در واژه نامانوس بیگانه «طلاق دوستانه» یعنی تردید در تصمیم‌گیری و نوعی پوشش بر نگاه حقیرانه اجتماع بر مطلقین و این‌که زن و مرد در پس این واژه طلاق دوستانه بخواهند بر اشتباه خود در انتخاب همسر سرپوش بگذارند و به نوعی خود را از نظر ذهنی در سطح اجتماع متشخص و پیروزمندانه نشان دهند. این در حالی است که باید بپذیریم گاهی متاسفانه طلاق بهترین راه‌حل برای زندگی زوج است و گاهی البته با کمک گرفتن از مشاور و دریافت آموزش مهارت‌های زندگی و گذشتن از منیت و خودخواهی می‌توان زندگی را بهتر از قبل ساخت.