شاکی در ابتدای جلسه رسیدگی به این پرونده در جایگاه قرار گرفت و گفت: ما اختلاف ملکی داشتیم. مادربزرگ مجرم مستأجر ما بود و قرار بود خانه را تخلیه کند و نمی‌کرد، به همین دلیل هم درگیری داشتیم. در مرحله اول دعوا، زدوخورد اتفاق افتاد و بعد ما جدا شدیم، همین‌طور که داشتم می‌رفتم یکدفعه سنگی از پشت‌ به سرم برخورد کرد. من برگشتم که ببینم چه کسی به من سنگ زد، یک‌دفعه متهم یک سنگ بزرگ را به سمت چشم من پرت کرد و دقیقا به چشم چپم برخورد کرد. من درخواست قصاص دارم.
در ادامه متهم در جایگاه قرار گرفت، او اتهامش را رد کرد و گفت: مرد شاکی به دست دوستش کور شده ‌است. دوست او با سنگ به من حمله کرد و می‌خواست سنگ را به من بکوبد که سنگ به این مرد برخورد کرد.
متهم خودش هم چشم چپش را از دست داده بود. به‌همین‌دلیل قاضی از او خواست تا درباره علت این اتفاق توضیح دهد. متهم گفت: یک سال قبل در صف غذای نذری با مردی درگیر شدم، درگیری بالا گرفت و او با چاقو به من حمله کرد و در یک آن چاقو به چشم چپم برخورد کرد و کور شدم. خیلی تلاش کردم چشمم را از دست ندهم اما عمل‌های جراحی فایده‌ای نداشت و در نهایت چشمم را تخلیه کردند و حالا من هم چشم ندارم، اما درباره شاکی باید بگویم کوری او کار من نبوده‌ است.
در این هنگام قاضی گفت: شهودی وجود دارند که تو را حین پرتاب سنگ به سمت شاکی دیده‌اند و مشخص شده‌ است که  تو سنگ را به سمت او پرتاب کردی و باعث کوری‌اش شده‌ای.
متهم گفت: من سنگی پرتاب نکردم و کسی که سنگ را پرتاب کرد، دوست خودش بود.
با پایان جلسه دادگاه قضات برای تصمیم‌گیری در این زمینه وارد شور شدند. 

23302