مناسبت های ملی را نباید برای تسویه حساب های شخصی بهانه کرد و حتی با توجیه احساس تعهد و دلسوزی نسبت به اصل انقلاب و نظام اسلامی انگشت روی اختلاف سلیقه های سیاسی یا گرایش های جناحی گذاشت.
این فرصت های ملی و فراگیر مال یک گروه و جریان خاص نیست و حتی مال طیف انقلابی و حزب اللهی هم نیست بلکه این مناسبت ها متعلق به هشتاد میلیون نفر ایرانی هستند و مثل یک عروسی که مال کل خانواده است و نباید آزردگی و دلخوری به وجود بیاید، در این مناسبت ها باید خیلی حرفها و دلخوری ها و آزردگی ها و مواضع را کنار گذاشت و به خاطر یک ارزش بزرگتر و مهمتر موقتا فراموش کرد.
رهنمود رهبر انقلاب صریح و روشن است: “راهپیمایی را مظهر اختلافات قرار ندهید. وقتی پای انقلاب وسط است، اختلاف سلیقه‌ها رنگ می‌بازد. راهپیمایی را مظهر اختلاف و درگیری قرار ندهید، بگذارید همین‌جور باعظمت باقی بماند.”
شاید فهم و درک کسی از ضرورتهای این مرحله سیاسی کشور این باشد که عملکرد فلان مسؤول به ضرر نظام بوده یا حتی بالاتر از این، ممکن است بر اساس برخی قرینه ها گروهی عقیده داشته باشند که مواضع و رویکرد یکی از مدیران کشور خیانت است، هیچ کدام از اینها دلیل نمی شود که کسی تشخیص فردی خود یا گروه همفکران خود را در ساحت عمومی به این صورت علنی مطرح کند و به تخریب ساختار کلان سیاسی کشور بپردازد.
شاید در دوران انقلاب به دلیل شرایط آشفته و نابسامان کشور و عدم استقرار نظام سیاسی رسمی برخی رفتارهای بی ضابطه یا موضع گیری های تند قابل توجیه یا حداقل قابل فهم بود، اما در شرایط حاضر که یک دولت رسمی با رأی مردم انتخاب شده و سکان اجرایی کشتی حکومت را به دست دارد دیگر رفتارهای تند و بی ضابطه شخصی قابل دفاع نیست.
فرصت های استثنایی فراگیر و ملی مانند راهپیمایی سالگرد پیروزی انقلاب که می تواند روزی هشتاد میلیونی باشد حیف است به خاطر غفلت و بی توجهی ضایع شود.
منتشر شده در کانال دکتر محمدرضا زائری: https://telegram.me/morzaeri
