وی در ادامه پست خود نوشت: در محیطی به بزرگی میدان مشق، از سر در باغ ملی تا سر در وزارت امور خارجه، دانشجویان دانشگاه هنر یک اثر بزرگ هنری با ابعاد اجتماعی – مفهومی و با استفاده از برگ های پائیزی ترتیب داده بودند. در قسمتی از این نمایشگاه راهرویی از برگ ایجاد شده بود که هنگام راه رفتن در آن، به جای صدای خش خش برگ ها صدای ضجه و ناله، توسط هدفونی که بر گوش ها قرار می گرفت، شنیده می شد. بعد از دیدن و شنیدن این اثر برداشت خود را به خالق آن، آقای وارسته، چنین بیان کردم: «این صدای طبیعت است که زیر پای ما دارد از بین می رود. واقعا بلایی که انسان ها سر محیط زیست می آورند اگر گوش دل باشد همین صدایی که شما ایجاد کردید شنیده می شود. ما واقعا نسبت به کره زمین، نسبت به طبیعت ظلم کردیم، و به قول شما کسانی که سایه سر ما بودند زیر پای ما له می شوند.» ممنونم از این ابتکاری که به خرج دادید.

264