سپاس و ارادت
یادداشت های بزرگوارانه و مهرآمیز بیست و یک تن از استادان، دوستان و همراهان من که با لطف و موافقت مدیران خبرآنلاین در این مدت منتشر شد، سپاسگزاری مرا از خداوند مهربان و شرمندگی و ارادتم را نسبت به برنامه‌ریزان و نویسندگان آن یادکردها برانگیخت.
پروردگار بزرگ را به زبان بنده ی راستین و شایسته اش ، علی(ع) سپاس می‌گویم:
« خداوندا ! چه ستایش ها و سخنان زیبایی درباره من – که سزاوارشان نبودم در بین مردم پراکندی، و مرا نیک نام و سربلند ساختی.
کریما! من خود را بهتر از ستایش گرانم می‌شناسم. و تو مرا بسی بهتر از خودم می شناسی. خداوندا! مرا برتر از آن چه می پندارند، قرار ده و آن چه را درباره ام نمی دانند بر من ببخشای!»
شرمنده و ارادتمند فرهیختگانی هستم که با اندیشه پاک و صفای باطن خود، خوبی های اندک یاران‌شان را ارج می نهند و از بدی ها و خطاهای بزرگ آنها می گذرند. امیدوارم در این زمانه فروبسته از جود و معنا که نام‌خواهی رنگ باخته و کام جویی دغدغه ظاهربینان شده است؛
استادان، دوستان و همراهان معناگرای من، در چکاد روشن شادکامی و عزت قرار گیرند و گرمای محبت و روشنگری خود را همچنان، از یاران و نزدیکان شان دریغ نورزند.
دانی که چیست دولت؟ دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی؛ بر خسروی گزیدن
از جان طمع بریدن ، آسان بود ولیکن
از دوستان جانی ،مشکل توان بریدن
خواهم شدن به بستان، چون غنچه با دل تنگ
وانجا به نیک نامی ،پیراهنی دریدن
گه چون نسیم با گل راز نهفته گفتن
گه سر عشقبازی از بلبلان شنیدن
فرصت شمار صحبت، کز این دو راهه منزل
چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن
* آذر ماه ۱۳۹۸
