علیرضا زرین‌دست با اشاره به شش ماه ممنوع از کار بودن خود و رفع آن با رایزنی عباس کیارستمی، از «دوربین فولکس» قدیمی‌اش گفت که به عنوان بخشی از تاریخ سینما باید حتما در جایی مناسبی نگهداری شود.
به گزارش سینماسینما، موزه سینمای ایران در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز «علیرضا زرین دست»؛ مدیر فیلمبرداری پیشکسوت سینما بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید.
علیرضا زرین دست در ابتدای بازدید از تالارهای موزه سینما با معرفی خود به عنوان فیلمبردار گفت: ۵۵ سال است که در حوزه فیلمبرداری فعالیت دارم و هنوز این حرفه را عاشقانه دوست دارم و با آن زندگی می کنم.
وی ادامه داد: در موزه سینما یادگاری‌هایی از افرادی وجود دارد که ارزش بسیار زیادی دارند زیرا آنها کسانی بودند که پایه‌ها و بنیاد آمدن ما و حیات سینما را حفظ کردند.
زرین دست با اشاره به دوربین‌های قدیمی که در موزه سینما وجود دارد، خاطرنشان کرد: قطعا با یکی از این دوربین‌ها که در این گنجینه تاریخی وجود دارد فیلم «گزارش » ساخته زنده یاد عباس کیارستمی را فیلمبرداری کردم.
وی ادامه داد: دوربین های عکاسی و فیلمبرداری با اینکه جان ندارند اما به ما جان می دهند و ما مدیون آنها هستیم. من یک دوربین بولکس خیلی قدیمی دارم که مربوط به ۱۷ سالگی من است که با شوق و ذوق فراوانی آن را تهیه کرده بودم. قطعا باید در یک جای مناسبی به عنوان بخشی از تاریخ سینما از آن نگهداری شود و جایی بهتر از موزه سینما برای آن مناسب نیست.
وی با دیدن عکسی از محسن بدیع در تالار موزه سینما، گفت: ایشان فرد بسیار تاثیرگذاری در بخش لابراتوار سینما بود که بیشتر تجهیزات مکانیکی مربوط به لابراتوارها را خودش راه اندازی کرد و این کار بسیار با ارزشی است که در آن زمان اتفاق افتاد.
زرین دست با دیدن بخش بین‌الملل این مجموعه فرهنگی- تاریخی، بیان داشت: دو جایزه بین‌المللی دارم که یکی از آنها کاپ نقره است که از زیمباوه برای فیلم «خانه خلوت» گرفتم و دیگری دیپلم افتخار است که از جشنواره داکا برای فیلم «سوپراستار» دریافت کردم.
وی با دیدن گنجینه زنده یاد «عباس کیارستمی» نیز خاطرنشان کرد: در دوره‌ای که ممنوع از کاری شش ماهه داشتم یادم می آید کیارستمی به من زنگ زد و گفت یک فیلمبردار خلاق میخواهم و من سه نفر را به او معرفی کردم اما انتخابشان نکرد و از خود من خواست تا همکاری کنم. به او گفتم مدتی است ممنوع از کار هستم و او در صحبت با آقای بهشتی از مدیران وقت آن زمان مشکل ممنوع از کار بودن من را حل کرد و در واقع رفاقت بزرگی در حق من کرد که در نهایت برای فیلمبرداری «کلوزآپ» با او همکاری کردم که خوشبختانه اتفاق‌های خوبی برای فیلم افتاد و امروز در بسیاری از کلاس‌های آموزشی این فیلم نمایش داده می‌شود.
زرین دست با بیان اینکه لطف زنده یاد عباس کیارستمی را هیچ وقت فراموش نمی‌کند، گفت: در همان شش ماهی که بیکار در خانه نشسته بودم حتی یک نفر هم به من زنگ نزد تا بپرسد روزگار من چگونه می گذرد و این موضوع بسیار من را آزرده کرده بود و تنهای کسی که به سراغم آمد کیارستمی بزرگ و بامعرفت بود.
وی در پایان بیان داشت: آشنایی من با کیارستمی به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان زمانی که تیتراژ فیلم رشید را می ساخت برمی‌گردد. برای همکاری با او به دیدنش در پاسگاه پلیس ژاندارمری جاجرود رفتم. زیرا او دو هفته در آنجا کشیک بود و نمی‌توانست بیرون بیاید که در نهایت باهم همکاری کردیم.
