سینماسینما: علیرضا داود نژاد در یادداشتی در اینستاگرامش درباره حسین ملکی نوشت: حسین برای من به بهترین شنونده قصه هایم بدل شد. او با دقت گوش می داد و گاهی صحنه ها را مجسم می کرد و میزانسن می داد و به جای ادم ها دیالگ می گفت. اشنایی و دوستی من با «جمشید الوندی» و شکل گرفتن جمع سه نفره ما اغاز دوران تازه ای از معاشرت ها و رفیق بازی های سینمایی بود. شب های خاطره انگیز ما در «ویلا» و «لاله زار» و «شاه اباد»و «استامبول»و «سلمان» و «احمد باده» و به همراه دوستان دیگری مثل «سیروس الوند»و «عبداله اسکندری» و «فرامرز قریبیان » و مزه ریختن ها و خاطره تعریف کردن های «حسین ارتیست »که واقعا بعضی مواقع به مرز روده بر کردن ادم ها می رسید هرگز فراموشم نمی شود.
به یاد دارم یک بار در خانه یکی از دوستان غیر سینمایی بعضی از مهمان ها از شدت خنده به زمین افتاده بودند و یکی از انها در حالیکه شکمش را گرفته بود و اشگ می ریخت به التماس از حسین می خواست که ساکت شود و ادامه ندهد . با وساطت من حسین لحظه ای ساکت می شد و تا دوست ما نفسش به جا می امد حسین دوباره شروع می کرد و باز رفیق ما روی زمین غلت می زد و به التماس می افتاد…..
اینگونه بود که وقتی بیست سال بعد بسراغ من امد و درخواست کرد که فیلمبرداری فیلم «نیاز» را به او بدهم بی آنکه هیچ سابقه ای در فیلمبرداری یا حتی دستیاری فیلمبرداری داشته باشد نتوانستم نه بگویم. برای دست گرمی و تمرین نور پردازی اول یک فیلم کوتاه که تماما داخلی بود ساختیم و بعد بسراغ فیلم «نیاز» رفتیم و انصافا هم خوب از پس کار برآمد.
اگر از من بپرسید در عشق به سینما ایا کسی را همطراز «حسین ارتیست »می دانم یانه شاید فقط بتوانم از «فلینی» یاد کنم . باورتان می شود؟
