، پژوهشی تازه به سرپرستی دانشگاه واشنگتن، چشمه زیرآبی منحصربه‌فردی را در ۸۰ کیلومتری ساحل اورگن مورد بررسی قرار داده است که تراوشاتی گرم و از لحاظ شیمیایی متمایز دارد.
کشف این چشمه که «واحه پیتیا» نام گرفته است، در پی یک سفر دریایی برای مطالعات آب‌وهوایی صورت گرفت. در این سفر سونار کشتی توده‌هایی غیرمنتظره از حباب را زیر سطح اقیانوس پیدا کرد و در پی آن با استفاده از ربات مشخص شد که این حباب‌ها ناشی از فوران مایعی گرم و از نظر شیمیایی متمایز از کف دریا هستند.
در مطالعات بعدی مشخص شد که مایع خروجی ۹ درجه سانتی‌گراد گرم‌تر از آب‌های اطراف است. بر اساس محاسبات این سیال مستقیما از مگاتراست (کلان‌راندگی) کاسکیدیا می‌آید. خروج سیال در نزدیکی گسل‌های عمودی رخ می‌دهد که منطقه عظیم فرورانش کاسکیدیا را قطع می‌کنند. این گسل‌های امتداد لغز، به این دلیل وجود دارند که صفحه اقیانوس با زاویه‌ای به صفحه قاره برخورد می‌کند و به آن فشار وارد می‌کند.
بر اساس گزارش دیلی‌میل این ویژگی زمین‌شناسی می‌تواند زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۹ ریشتر را در شمال غربی اقیانوس آرام ایجاد کند – و این سوراخ می‌تواند سوخت مورد نیاز آن باشد.
در این میان از دست دادن سیال از سطح مشترک ابررانش فراساحل، باعث کاهش فشار سیال و در نتیجه افزایش اصطکاک بین صفحات اقیانوسی و قاره‌ای می‌شود. مایعی که از این ناحیه گسل بیرون می‌آید شبیه به نشت روان‌کننده است که باعث افزایش تنش می‌شود. تنش بیشتر یعنی افزایش خطر وقوع زلزله.
مگاتراست کاسکیدیا چندین منطقه بزرگ شهری، از جمله سیاتل و پورتلند، اورگن را دربرمی‌گیرد، و به کالیفرنیای شمالی و ونکوور در کانادا نیز می‌رسد.
کاسکیدیا از نظر لرزه‌ای آرام است اما کاملاً غیر فعال نیست. تحقیقات نشان می دهد که این گسل در سال ۱۷۰۰ باعث زلزله‌ای ۹ ریشتری شده است.
۵۸۵۸
