دوست و همکار محترم، آقای دکتر گلزاری را از سال های نخست دهه شصت می شناسم. در آن زمان ایشان دانشجوی کارشناسی ارشد و دکتری رشته روانشناسی بالینی در انیستیتو روانپزشکی تهران بودند که من ضمن مشارکت در تاسیس آن، ریاستش را بر عهده داشتم و در کنار کارهای اداری، یکی دو درس در دوره ایشان ارائه می کردم. دکتر گلزاری را از همان دوران به یاد دارم، فردی کنجکاو، بسیار علاقه‌مند به نگاه‌های نو، خلاق، منظم و پر تلاش است.

من در اوایل دهه هفتاد از سوی سازمان جهانی بهداشت برای عهده دارشدن مسئولیت مستشار بهداشت روان به کار در مدیترانه شرقی سازمان جهانی بهداشت در مصر دعوت شدم و پانزده سالی از ایران عزیز دور بودم. در بازگشت به ایران با دکتر گلزاری جدیدی مواجه شدم که از روانشناسان معروف بود. او در کنار کار با بیماران و تدریس دانشگاه، موسس و صاحب امتیاز نشریه علمی معتبری به نام «سپیده دانایی» بود.
یک روز به دیدار ایشان در دفتر نشریه رفتم و مدیریت علمی و درستش را از نزدیک شاهد بودم. آن روز با حسی از افتخار به وجود این همکار عزیز، دفتر مجله را ترک کردم؛ و این حس از آن روز تاکنون در من هست. گلزاری از افتخارات انیستیتو روانپزشکی است.
امر دیگری هم مرا به گلزاری عزیز نزدیک می کند. او همشهری است و از افتخارات استان کرمان ما. درود بر او؛ دوستش دارم و به او افتخار می کنم.

* دکتر احمد محیط، روانپزشک و عضو سازمان بهداشت جهانی

پاسداشت مکتوب دکتر محمود گلزاری در گروه نخبگان خبرآنلاین