• برخی از فعالین رسانه‌ای و صاحبان تریبون در این روزها از ضرورت تحول می‌گویند، اما ریشه لزوم تحول آن را نه به ذات انقلاب، بلکه به حوادثی از قبیل اغتشاشات ۱۴۰۱ برمی‌گردانند و گاه اظهار امیدواری می‌کنند که نظام پس از تجربه این اعتراضات (اغتشاشات)‌، ضرورت تحول و تغییر را درک کرده و از رویکرد قبلی خود دست بردارد. گویی نظام موجودی متحجر و جامد بوده که با تجربه چند آشوب و ناآرامی خیابانی به خود آمده و راه تغییر را می‌جوید! آنچه دشمنان خارجی و برخی پیروان آنها در داخل کشور، در روزنامه‌ها و فضای مجازی و امثالهم به عنوان تغییر و تحول و اصلاح می‌گویند، در حقیقت، تبدیل جمهوری اسلامی از یک نظام دینی مردم‌سالار به حکومتی است که در بهترین حالت گرچه رنگ و لعاب دموکراسی داشته باشد، اما فاقد استقلال، وابسته به قدرت‌های استکباری و مطیع اوامر آنها باشد. شبیه آنچه رژیم پهلوی بود.

• هر تغییری که به تضعیف و کنارگذاشتن اصول انقلاب منجر شود، نه تنها سازنده و مفید نخواهد بود، بلکه نقاط قوت فعلی را نیز از بین خواهد برد. چنین تغییری را نباید تحول بلکه بایستی تحجر و ارتجاع نامید. پس لازم است کسانی که از تحول سخن می‌رانند، پیش از هرچیز تکلیف خود را با اصول و مبانی نظام و انقلاب روشن سازند و در پوشش تحول، تحجر را به مردم شریف ایران غالب نکنند.

بیشتر بخوانید:

۲۱۲۲۰