اما باید دید چه کسانی با چه شرایطی قادر به ایجاد تحولات متناسب با نیازهای جامعه در این جایگاه خواهند بود. نفس گرفتن مسئولیت و وکالت از سوی مردم برای نمایندگی جز وبال گردن چیز دیگری نیست. آنچه باید انگیزه حضور و ورود به این عرصه رقابت باشد تعهد وجدانی افراد داوطلب برای ایفای نقش وکالت مردم است و بدیهی است به هر اندازه داوطلبین از شعور و آگاهی و کارآمدی بالاتری برخوردار باشند در انجام وظایفی که موکلان قانون بر عهده آنان گذارده‌اند توفیق بیشتری خواهند یافت.
اساسا پذیرش مسئولیت از این دیدگاه، کسب یک فضیلت انسانی و توفیق خدمت مردم است. کسانی که با این نگاه به این عرصه رقابت ورود پیدا می کنند باید به آنان به دیده تحسین نگریست مشروط به اینکه از ذکاوت دانش و کارایی لازم نیز در کنار حسن نیت شان برخوردار باشند.
مجلس عرصه قانون گذاری است. با همه مشکلات و نارسایی هایی که در کشوری پهناور و زرخیز چون ایران وجود دارد اگر واردین این مجلس از پختگی و تفوق فکری و ظرفیت لازم برخوردار نباشند حضورشان نه تنها منجر به خدمت و باقیات الصالحات و آبادی وطن نخواهد شد بلکه خسارت بار می شود. چه بسا مشکلات فراوان کشور که اگر فرصت بررسی و تدقیق فراهم شود چنین افرادی نه تنها گره گشا نبوده اند بلکه بر گره ها و قفل های موجود افزوده اند و لذا در عصر دیجیتال با تفکرات کلیشه ای و تکراری گذشته نمی توان مجلسی پویا و کارآمد داشت. کسانی که در عرصه عمل امتحان خوبی در موقعیت های شغلی قبلی شان نداده‌اند حتماً گزینه‌های مناسبی برای ورود به مجلس قانونگذاری نخواهند بود و این هوشیاری و احساس مسئولیت و تعلق خاطرجمعی مردمانی را می طلبد که در یک زیست‌بوم مشترک آماده ساختن وطن و سرافرازی نسل آینده خود می باشند.
* استاندار سابق سمنان
