جامعه‌شناسی، رشته‌ای است که تحولات لایه‌های زیرین جامعه را رصد می‌کند و آینده آن را پیش‌بینی می‌کند. جامعه‌شناسان چیزهایی می‌بینند که ما نمی‌بینیم. طبعا نگاهی تلخ و لحنی چه‌بسا گزنده هم دارند ولی فریادهایشان به دهقان فداکار می‌ماند. تقریبا همه آنان، عدالت اجتماعی را باطل‌السحر کژی‌ها می‌دانند و نسخه‌هایی که تجویز می‌کنند معطوف به این متغیر بحرانی است و شاید از همین روست که جملگی متهم به چپ‌روی‌اند.
عماد افروغ، نگاهی انتقادی به حکمرانی داشت. کسی نمی‌توانست او را متهم به غیر انقلابی بودن بکند. سوابق و دیدگاه‌هایش روشن‌تر از آن بود که مُشتی نوآمده -که مسئول خط‌کشی خودی و غیرخودی و تگ‌گذاری روی اشخاص و جریان‌ها و پروژه خالص‌سازی شده‌اند- او را نفوذی یا بُریده یا ساده‌لوح یا تحت تأثیر بدخواهان بنامند. او به نظام و مبانی انقلاب اسلامی، عشق می‌ورزید و همین او را بی‌تاب می‌ساخت.
افروغ، باسواد بود؛ عمیق بود؛ شاگرد پرور بود؛ مطالعات معرفتی فراتر از رشته‌اش داشت که او را چند وجهی ساخته بود؛ تجربه سیاستگذاری و حکمرانی داشت؛ فقط به کلاس و درس، بسنده نبود و هر جا احتمال تأثیر می‌داد، از کمک دریغ نمی‌کرد. ویژگی‌های فراوان دیگر هم داشت؛ اما بارزترین خصلت‌اش صراحت بود؛ این صفت ممتاز در روزگاری که ریا و نفاق و حساب‌گری بر همه ما سایه افکنده است، بس ارجمند و برجسته می‌نماید. او در ماه مهمانی خدا و در بهترین ساعات آن، دعوت خدایش را لبیک گفت. بهشت، ارزانی‌اش باد.
*معاون پیشین مطبوعاتی و فعال فرهنگی و رسانه‌ای
منبع: اطلاعات آنلاین
۲۱۶۲۱۶
برچسب‌ها
