ترجمه اختصاصی نوریاتو: در سال ۱۸۷۳ که این نقاشی توسط نقاش رئالیست، ادوارد مانت ساخته شد، ایستگاه سنت لازار، بزرگترین و شلوغ‌ترین ایستگاه قطار پاریس بود. ولی این شلوغی در نقاشی تقریبا محو شده است. سوژه اصلی این اثر زن و بچه هستند. این زن ویکتورین مورنت است که خودش هم نقاش بوده و در دهه ۱۸۶۰ یکی از مدل‌های محبوب مانت بوده است که در آثاری مانند الیمپیا و ناهار روی چمن هم حضور دارد. بچه هم دختر یکی از همسایه‌ها و نقاش‌های همکار مانت با نام آلفونسه هیرش است که به مانت اجازه داده است از باغش برای ساخت راه آهن استفاده کند.
مطالعه بیشتر: محیط زیست در دنیای آبرنگ
سوژه محزون نقاشی یک کلاه تیره و پیراهن آبی با جزئیات سفید پوشیده است و به سمت بیننده نگاه می‌کند. روی پاهای او هم یک سگ خوابالو، یک بادبزن و یک کتاب باز قرار گرفته است. دختری که کنارش ایستاده است، برخلاف او یک لباس سفید با پاپیون آبی بزرگ پوشیده است و درحالی که یک قطار از پشت آن‌ها عبور می‌کند، از بین نرده‌ها آن را نگاه می‌کند. نوار مشکی موهای دختر جوان، بازتاب نوار مشکی‌ای است که در گردن زن دیده می‌شود. روی دیواره سمت راست نقاشی، یک خوشه انگور قرار دارد که احتمالا نشانه این است که نقاشی در پائیز کشیده شده است. سگ موجود در نقاشی ممکن است بازتابی از نقاشی Venus of Urbino تیتان باشد؛ ادوارد مانت قبلا هم از ترکیب‌بندی‌های تیتان در نقاشی الیمپیا استفاده کرده است.
به جای استفاده از منظره طبیعی سنتی به عنوان پس‌زمینه یک منظره بیرونی، ادوارد مانت از یک نرده آهنی استفاده کرده است. تنها نشانه‌ی قطار و حتی خود ایستگاه، یک ابر سفید بخار است. در پس‌زمینه می‌توانیم آپارتمان‌های مدرن از جمله خانه خیابان سن‌پترزبورگ را در کنار میدان اروپایی ببینم که مانت از ژولای ۱۸۷۲، در آن‌جا یک استودیو اجاره کرده بود. همچنین در این نقاشی یک جعبه علامت و پل اروپایی معروف گوستاو کایلبوت را ببینید.
مطالعه بیشتر: عصر طلایی هلند – قسمت اول
ادوارد مانت در سال ۱۸۷۴ چهار اثر را به نمایشگاه پاریس معرفی کرد که فقط دو اثر پذیرفته شدند که یکی از آن‌ها راه‌آهن بود و دیگری یک نقاشی آبرنگ بود. داوران نقدهایی به ظاهر ناتمام راه آهن و اینکه ایستگاه راه آهن به خوبی تعریف نشده بود داشتند. با اینکه ادوارد مانت هیچ‌وقت خودش را یک نقاش امپرسیونیست نمی‌دانست، این صحنه‌ی نقاشی شده از زندگی مدرن با افکت‌های انتزاعی که داشت، تاثیر هنرمندان جوان‌تر را روی کارهای او نشان می‌دهد.
مطالعه بیشتر: نیاز به رفتن
مدت کوتاهی پس از اینکه نقاشی تکمیل شد، توسط باریتون ژان باپتیست فاوره خریداری شد و در سال ۱۸۸۱ با قیمت ۵۴۰۰ فرانک به دلال هنر پائول دوراند روئل فروخته شد که نام‌های متعددی از قبیل Enfant regardant le chemin de fer, Le pont de l’Europe, A la Gare St. Lazare و Gare St. Lazare روی این نقاشی گذاشت. این نقاشی بار دیگر در ۳۱ دسامبر ۱۸۹۸ با قیمت ۱۰۰ هزار فرانک به هنری آزبورن هاومِیِر فروخته شد. همسر او لوئیزین هاومِیِر در زمان مرگش در سال ۱۹۲۹ دو هزار اثر هنری را به موزه هنر متروپولیتن در نیویورک اهدا کرد ولی یک کلکسیون کوچک که راه آهن هم شامل آن می‌شد را بین سه فرزند خودش تقسیم کرد. در نهایت این نقاشی در سال ۱۹۵۶، پس از فوت پسر او هوراس هاومیر به موزه ملی هنر واشنگتن اهدا شد.
نوشته نقاشی هفته: ادوارد مانت، راه آهن اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.
