درنگ در سخنان این دو بزرگوار، نشان از دو نوع تفکر نسبت به«حکومت ، جامعه و مردم» را به خوبی نمایان می کند.

هر دو سخنرانی در پایگاه اطلاع رسانی شان آمده و با حفظ امانت و به صورت اختصار چنین است:

حضرت استاد آیت الله جوادی آملی؛

۱- ذخائر کشور و شایستگی و تعهدات مردم را می بیند و ضرورت رسیدگی به مردم را می بیند.

۲- از ده سال رانت و اختلاس نمی گذرد و آن را شجاعانه طرح می کند.

۳- در راستای ایفای حقوق مردم، رعایت کرامت مردم را دیده و تصریح می کند که یارانه و بسته معیشتی با کرامت مردم سازگار نیست.

۴- به خطر دشمن و در کمین بودن او را گوشزد می کند.

۵- نه تنها اعتراض عاقلانه و عالمانه مردم را نفی نمی کند بلکه امکانپذیر می داند.

اما در نگاه متفاوتی، آیت الله مصباح یزدی نقطه نظراتش را چنین بیان نموده:

۱- فضای مجازی مسیر غفلت از ولایت فقیه است.

۲-هیچ کشوری در دنیا وجود ندارد که کسی بر آن حکومت کند که مورد قبول امام عصر(عج) باشد.

۳-سختی ها را امتحان خدا دانسته و درنتیجه از مقدّرات به حساب می آید.

۴-مشکلات مالی لازمه جامعه اسلامی است و پیامبر هم آمد مردم با مشکلات فراوان مواجه شدند. آیا می توان رهبری را مقصر دانست؟

۵- تحمل این سختی ها برای ایجاد زمینه برای ظهور امام زمان(عج) است.

۶- مذاکره مخفیانه را احمقانه می داند.

داوری و سپس انتخاب یکی از این دو دیدگاه را در شرایط امروز جامعه اسلامی، به خود شما می سپاریم.

فقط یک سوال:

در مفاد سخنرانی استاد مصباح یزدی، با گذشت از بحث های سیاسی چون فضای مجازی و مذاکره مخفیانه و… (که برخی از آنها در دولت سابق که مورد حمایت شدید آقای مصباح بود اتفاق افتاده) ، این سوال از ذهن می گذرد که؛ بنا بر فرض صحت و تایید قرآن و روایات، نسبت به چنین استناداتی که به دین و پیامبر و امام زمان(عج) شده!( که بررسی آن نوشتار مستقلی را میطلبد) ، چرا باید اینقدر از  دین و پیامبر و امام زمان مایه گذاشته شود ؟!

2727