فرزانه متین- فیلم ناگهان درخت دومین فیلم صفی یزدانیان،اثری بی داستان،بی ریشه،بی قصه است که گویا کارگردان فقط آن را برای خود و جهان شخصی اش ساخته و از امضای فیلمش هم مشخص است.
داستان در مورد روایت فرهاد با بازی پیمان معادی از دوران کودکی،عاشقی،نوجوانی،عاشق شدن،قصد ترک وطن،زندانی شدن و زندگی بعد از آن است.ما با ترس ها،امیدها،نقطه ضعف ها و ارتباط عمیق و تنگاتنگ فرهاد با مادرش آشنا می شویم.
زندگی فرهاد معمولی نیست،عاشقانه است اما به شدت تلخ و عاری از هیجان.او فقط در صدد این است که عاشق شود و دوستش داشته باشند حتی به دروغ.
این فیلم که گاهی در برخی از سکانسهایش مخاطب را به شدت کسل می کند به زعم برخی دوستان شاعرانه است و گاهی هم به آن عاشقانه می گویند شاید به خاطر دیالوگ های فرهاد است همان فرهاد قصه ی ایرانی،فرهاد کوه کن.در حالی که فیلم،اثر روانشناسانه ناپخته ، خام و ملال آور است.گاهی مونولوگ های فرهاد نه تنها به پیشبرد داستان کمک نمی کند بلکه مخاطب را خسته می کند.فرهاد،مرز خیال و حقیقت را با تک گویی هایش،تماشاگر را سردر گم می کند.
برگ برنده این فیلم بازی زهره عباسی در نقش مادر و رابطه ی عمیق این پسر و مادر است.مهناز افشار در نقش مهتاب بیشتر در حاشیه است و مخاطب از او بازی قوی تری می طلبد.
ناگهان درخت دو وجهی است یا مخاطبانی دارد که آن را در زمره یک اثر هنری و نمادشناسی می دانند ‌ و عاشقش هستند و یا مخاطبانی که بعد از دیدن این فیلم،تا مدت ها نمی خواهند اثری را تماشا کنند.