سینماسینما، زهرا مشتاق
صداوسیمایی بود که جایگاهش بر زبان صدها بدرقه کننده فریاد شد. هر کشوری غیر از ایران، اگر مردی چون شجریان در فرهنگ خود می داشت، برنامه های عادی خود را قطع می کرد و برای پوشش یک اتفاق که مخاطبان میلیونی در تمام دنیا داشت، به پخش زنده می پرداخت. اهمیتی ندارد که تمام توان صداوسیما اعلام خبر درگذشت محمدرضا شجریان با فونت کوچکتر از معمول در شبکه خبر بود. اهمیتی ندارد که در شبکه های عریض و طویل بی مخاطب که انباشته از بوی دروغ و کهنگی است، خبری از این اتفاق جهانی نبود. شما حتی قدرت مقابله یا برابری با شبکه های اجتماعی را هم ندارید. لایو آنها هزار برابر بیشتر از شما مخاطب و بیننده دارد. شمایان سال هاست که در وطن خویش غریبید و تصور قریبی دارید. این شمایان هستید که فرصت مخابره یک رویداد بی تکرار را از دست دادید. و چه خوب که یک بار دیگر در چنان بزنگاهی نیز قدرت ویرانگر کینه ورزی خود را به رخ کشیدید. چنگ و دندان شما برای یک فرد نبود. شما چنگ و دندان خود را به یک ملت نشان داده اید. چون شمایان هرگز تمایل و فرصتی برای بینا شدن چشم ها و شنوا شدن گوش هایتان نخواهید داشت. محمدرضا شجریان نیازی به شمایان نداشت و ندارد. این شمایان هستید که هماره نیازمند اسطوره و الگویی چون اویید. جهان؛ ایران را نه با نام شما، که با نام مردانی چون شجریان به یاد خواهد سپرد. او را با شتاب به خاک بسپارید. ما را چه باک که هر یک از ما آواز ماندگار نگاه و اندیشه اوییم.
