موزیسینهایی که به فیلمسازی روی میآورند، خیلی کمیاب هستند. استوارت آ. استیپلز، عضو اصلی گروه تیندر استیکز نیز مانند فرانک سیناترا، پرینس و راب زامبی به کارگردانی روی آورده است. برای اولین فیلم خودش «بدنهای لحظهای: دنیای صمیمی ف. پرسی اسمیت» او یک فرد ناشناس را انتخاب کرده است.
فرانک پرسی اسمیت
مطالعه بیشتر: مبدا پیدایش سبک باروک
فرانک پرسی اسمیت که در سال ۱۸۸۰ به دنیا آمده است، یک مستندساز و طبیعتگرا بود. او علاقه زیادی به تکنولوژی و دنیای مولکولی اطراف خودش داشت که در استفادهی او از فیلمهای Time-Lapse (یا طبق گفته خودش “بزرگنمایی زمان”) و میکروسینماتوگرافی مشخص است. فیلمهای Time-Lapse و میکروسینماتوگرافی، هر دو از نوآوریهای خود او بودند که بعدا توسط فیلمسازهای زیادی مورد استفاده قرار گرفتند که هیچوقت با صراحت به تاثیرات پیشگامانهی او اشارهای نکردند. او در بهترین حالت یک آماتور بود و به نام آموزش و سرگرمی، او جوانب مخفی طبیعت را ضبط کرد و در اختیار عموم قرار داد. موضوع کار برای او تفاوتی نداشت. چه درحال ضبط چرخهی زندگی یک سوسمار بود و یا تکثیر میکروارگانیسمهای داخل یک لیوان را به تصویر میکشید، عشق او مشخص است. استیپلز از علاقهی پرسی اسمیت با عنوان “کنجکاوی یک پیشآهنگ” یاد میکند.
استوارت آ. استیپلز
مطالعه بیشتر: داستان های کنگو
در آن زمان فیلمهای پرسی اسمیت که برای “شرکت تجاری چارلز اوربان”، “فیلمهای آموزشی بریتانیا” و دیگران ساخته بود، باعث ناراحتی دانشمندان شد. آنها به دلیل اینکه فیلمهای کوتاه او به دنیای طبیعی جنبه انسانی داده بود، او را مورد تمسخر قرار دادند. برای مثال در “پرواز آکروباتیک” محصول سال ۱۹۱۰، یک مگس را که به صورت سر و ته درحال چرخاندن یک تکه گیاه، یک سنگ ریزه و یک تکه چوب با پاهای متعدد خودش است را به صورتی نشان میدهد که احساس میشود یک بازیگر سیرک است. با اینحال پرسی اسمیت از چنین تصمیماتی دفاع کرد و گفت: ” یک عنصر جدید و یا شوخطبعی، اغلب اوقات دستیار خوبی برای انسان است.”
عکسی از “بدنهای لحظهای: دنیای صمیمی ف. پرسی اسمیت”
مطالعه بیشتر: در جستوجوی امید
عنصر سومی هم در فیلمهای کوتاه فرانک پرسی اسمیت وجود دارد؛ شگفتی. استیپلز به خوبی از این عنصر در فیلم یک ساعته خودش استفاده کرده است. بدنهای لحظهای که از یک مجموعه کلیپ استخراج شده است و به صورت موضوعی درکنار هم قرار گرفته است، روی خصوصیات فوقالعادهی فیلمهای پرسی اسمیت تمرکز کرده است. استیپلز روایتهای خشک روی فیلم و موسیقی همگام با حرکات فیلم را حذف کرده است. چیزی که باقی مانده است، عکسهای اسمیت با تمام شکوهاش است. او از هرچیزی که دیده است، از زنبور گرفته تا بچه قورباغهها و از ریشههای موجدار گرفته تا گلهای شکوفا را فیلم گرفته است. در یکی از این صحنهها یک ساعت در کنار ریشههای یک گیاه قرار گرفته است. همینطور که عقربههای ساعت به صورت ثابت میچرخند، عکسهای پرسی اسمیت حرکت آهستهی ریشهها را نمایش میدهند. البته این فیلم فقط صحنههای زنده نیست. استیپلز حتی کارهای انیمیشن پرسی اسمیت را هم در این فیلم گنجانده است. این انیمیشنها که از “داستانهای وقت خواب آرچی مورچه: آلو و چاله” گرفته شده است، شما یک انیمیشن دو بعدی با جزئیات از یک حشره میبینید که به طرز متقاعدکنندهای سه بعدی به نظر میرسد.
عکسی از “بدنهای لحظهای: دنیای صمیمی ف. پرسی اسمیت”
چیزی که باعث شده است بدنهای لحظهای شگفتآورتر شود، موسیقی آن است که توسط استیپلز و تیندر استیکز، به همراه توماس بلهوم و کریستین اوت ساخته شده است. با هر بخش از فیلم، موسیقی تغییر میکند و بافت جاز را به چیز آرامتری تشبیه میکند و حتی بخشهایی از موسیقی کیهانیای که استیپلز در آخرین فیلم خودش “زندگی عالی” استفاده کرده است را هم تکرار میکند. بدنهای لحظهای فیلمهای بیل موریسون را در ذهن مخاطب تداعی میکند. با اینکه این دو کارگردان از روشهای مختلفی استفاده میکردند، هر دو یک تاثیر مشابه روی احساسات مخاطب میگذاشتند. موریسون با کار کردن با موزیسینها و آهنگسازهایی مانند بیل فریزل، یوهان یوهانسون و مایکل گوردون، با سرهم کردن فیلمهای پیداشدهی در حال نابودی، قطعات احساسی را میساخت. با یک ذهنیت از موسیقی پاپ و قرار دادن یک مجموعه فیلم کوتاه در مسیرهای ارکسترال هماهنگ، استیپلز به احساس فوقالعاده بودنی که در کارهای پرسی اسمیت وجود داشت، رنگ داد.
مطالعه بیشتر: عصر طلایی هلند – قسمت اول
بدنهای لحظهای، برای استیپلز، یک کار غیرمنتظره بود و یک نمایش برای کارهای سینمایی پرسی اسمیت است. استیپلز، تصاویر را از محتوای اورجینال خودش بلند میکند تا یک جذبه جهانی را به نمایش بگذارد. این فیلم یک فیلم ساده است ولی عین حال خیلی دوست داشتنی است و استیپلز هم از این موضوع مطلع است.
نوشته میکروسینماتوگرافی اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.